Nog meer verhalen van 2009, 2008 en 2007

2010

Woensdag 15 december:

In Dordrecht komen we een heel speciaal transport tegen: de ark van Noach!

Dinsdag 14 december:

Een van de laatste reizen dit jaar (waarschijnlijk de laatste) laden we in de haven van Beverwijk en daar zijn we nog nooit in geweest. Het laden gaat niet zonder slag of stoot, de containerkraan kan wegens een verzakking van de kade niet veel heen en weer rijden en daarom moeten we twee keer rond. Eerst kan de kraan wegens een technisch mankement helemaal niet heen en weer rijden maar dat is na een paar uurtjes verholpen.

Zaterdag 11 december:

Vandaag vertrekken we van Andernach en gaan in de afvaart. We hebben flink tij mee door het hoge water in de rivier, het zogenaamde adventswater. Het water is zo hoog dat in het begint Marke 1 van toepassing is en dat betekent onder meer dat we niet sneller mogen varen dan 20 kilometer per uur, de bergvaart moet dan minstens eenderde uit de oever blijven. Op de zijrivieren zoals de Main, Neckar en de Moezel is het nog erger, die zijn zelfs gesperd wegens hoog water.

Maandag 6 december:

In deze donkere en koude dagen voor de kerst verrast het pretpark Kalkar Wunderland ons, als we er langsvaren, met wat gezellige verlichting. Het blijkt een "China Light Festival" te zijn, (www.chinalichterfest.de) dat tot 11 januari 2011 duurt..

Vrijdag 26 november:

Afgelopen week zaten we hoog en droog met de Primo bij Scheepswerf Poppen, om onder andere de schade in de kop te herstellen en een deel van de bulp moest opnieuw gelast worden. Het voorschip is in 2005 bij de werf gebouwd en de beschadigde spanten "rollen" zo weer uit de computer. De schipper vindt het gat in de kop net een patatkraam.

Donderdag 18 november:

We zijn van te voren al gewaarschuwd via de scheepvaartberichten dat de betonning op de Limburgse Maas door het hoge water niet betrouwbaar meer is en dat zien we:

tegelijkertijd komen we een collega tegen die ondanks dat hij een flinke stroom mee heeft volaan af komt, hier kost de gasolie zeker niks? Hij trekt flinke golven met zich mee.

Donderdag 11 november:

En zo ziet de vliegas er bij daglicht uit: een kleffe bagger. Vliegas is as die bij de verbranding van steenkool meegaat met de rookgassen (volgens wikipedia) Om luchtvervuiling te voorkomen wordt de vliegas afgevangen en gebruikt voor onder andere beton, cement en straatklinkers.

Dinsdag 9 november:

We zijn vantevoren al gewaarschuwd door verschillende collega's: tijdens de belading stuift de vliegas verschrikkelijk. Om dat tegen te gaan hebben ze van een brandslang en een lange pijp met gaatjes een soort sproeiinstallatie gemaakt, desondanks stuift het nog behoorlijk maar het valt na alle verhalen niet tegen. We zijn de laatste van de partij en er blijkt minder vliegas in de boot te zitten dan verwacht, er is nog maar 885 ton voor ons in plaats van 1400 ton, dus we gaan met een lekker vlot bootje te berg.

Maandag 1 november:

De nieuwe week en ook de nieuwe maand begint met een heel klein wereldje. Het is een hardnekkige mist, nu om elf uur is ie nog niet opgetrokken.

Dinsdag 26 oktober:

Voor de zoveelste keer laden we lava in Andernach voor Den Bosch. De lava wordt aangereden met vrachtauto's, op de kaai gestort en daarna met bulldozers op de laadband gegooid. Het aanrijden gaat soms snel, maar meestal langzaam en met grote tussenpozen waardoor de belading stilvalt, en de bulldozers dus ook. Als de schippersvrouw terugkeert van een wandeling met de scheepshond staan ze naast elkaar geparkeerd voor een goed gesprek! Als ze zien dat er een foto wordt genomen, leveren ze het nodige commentaar.

Woensdag 20 oktober:

De kunstmest die we laden bij de BASF Antwerpen mag niet nat worden, dat betekent dat bij iedere bui de belading wordt stopgezet en de luiken weer dicht moeten. Het laden duurt op deze manier eindeloos lang, van dinsdagavond half acht tot woensdagmiddag half een, de schipper doet haast geen oog dicht. Als we dan eindelijk klaar zijn krijgen we het verzoek om een Tsjechische collega zonder boegschroef te helpen verhalen naar de laadpijp. Eerst hebben we daar helemaal geen zin in maar onder het mom dat wij ook graag worden geholpen als we dat nodig hebben, zetten we twee touwen vast en verhalen hem een paar honderd meter naar achteren. We verstaan de bemanning niet echt maar als dank krijgen we deze 2 literfles bier. De schippersvrouw vraagt zich af bij wie ze die naar binnen gaat gieten.

Zondag 17 oktober:

Een vrije zondag, dat hebben we niet elke week! Vandaag hebben we rust in IJzendoorn te midden van een aantal collega's, eerst even lekker de hond uitlaten in het herfstzonnetje en daarna gezellig op visite bij vrienden die we al tijden niet gezien hebben.

Woensdag 13 oktober:

Het lossen in Grimberg duurt langer dan normaal omdat alles al helemaal vol staat met rollen ijzer in de hal. Dat geeft flink stress aan boord en helaas moeten we een vervolgreis teruggeven. Het is mooi weer en de schippersvrouw is hier nog nooit wezen wandelen met de scheepshond. Het eerste stuk is helemaal niks, alleen maar vies industrieterrein, maar als ze een paar honderd meter verder een fiets/wandelpad genaamd de "Erzbahn" (tot de jaren 90 reden hier de ertstreinen volgens het infobord) inslaat komt ze in een prachtig groen wandelgebied. En zo kan het gebeuren dat je ineens een prachtig doorkijkje hebt vanaf de overkant van het kanaal naar je eigen schip. Het Ruhrgebied is wat dat betreft heel bijzonder,  industrie en prachtige groene natuurgebieden liggen pal naast elkaar.

Vrijdag 8 oktober:

Lossen in Den Bosch en gelijk dezelfde dag weer laden in Den Bosch, dat lijkt ideaal. Alleen jammer dat de lading uit oud ijzer bestaat. Daar heb je al spijt van op het moment dat je de reis aangenomen hebt en bij de lossing helemaal. Maar behalve wat emotionele schade bij de schipper, die het allemaal nauwlettend in de gaten houdt, valt het gelukkig mee.

Zaterdag 2 oktober:

s'Morgens vertrekken we uit de haven van Neuss. De schippersvrouw ligt nog lekker in haar bed als ze er ineens bijna uitrolt. Ze gaat even poolshoogte nemen in de stuurhut en het blijkt dat de Primo een geladen duwbak heeft geraakt met als gevolg een flinke scheur in de kop. Er is even paniek want er moet maandag weer geladen worden in Andernach. De Kölner Schiffswerft Deutz, in Keulen Deutz biedt uitkomst en last er als tijdelijke reparatie een plaat overheen en zo kan de reis, enigzins gehavend, vervolgd worden.

Maandag 27 september:

In 's-Hertogenbosch lossen we vandaag lava 16/32:

Zondag 26 september:

Op de Waal overhalen we dit transport in de afvaart; volgens de schipper worden deze enorme kabelrollen in Leverkusen gemaakt.

Zaterdag 25 september:

Dit weekend is er geen haast en we maken bijtijds, om vier uur s'middags, vast in de Hafenmund, Ruhrort, tegenover de hafenmeister. Het is leuk wandelen op het braakliggende terrein van wat eens het massagoedoverslagbedrijf Cargotrans was. De schippersvrouw gaat eens poolshoogte nemen of de auto hier weer naar het schip kan worden gereden en ook is ze nieuwsgierig naar de pas gebouwde trap die van de Homberger Brücke naar beneden gaat. De trap is nog niet klaar en nog afgesloten, zo te zien wordt er ook niet meer aan gewerkt, wat zou de bedoeling zijn vraagt de schippersvrouw zich af.

Vrijdag 24 september:

Even voor twaalf uur s'nachts worden we in Andernach opschrikt door knallende meertouwen dankzij een geladen tanker die maar liefst een gangetje van 23 km/uur langsvaart. Als we boven in de stuurhut poolshoogte gaan nemen blijkt het voortouw te zijn gebroken, gelukkig houden de andere touwen het wel maar de kop pakt stroom en gaat vervaarlijk af. Met veel moeite krijgen we de Primo weer behoorlijk vast. De tankerkapitein biedt via de marifoon zijn excuses aan maar hebben we niet veel aan.

Dinsdag 14 september:

In Bonn Graurheindorf is een nieuwe kade gebouwd en er wordt met meerdere kranen een nieuwe containerkraan in elkaar gezet. Leuk detail: de kraan is door motorschip Libero, de broer van de schipper naar Bonn gebracht.

Dinsdag 7 september:

"Waar is het fototoestel?", vraagt de schipper door de telefoon aan de schippersvrouw, maar die heeft ze mee naar huis genomen. Dat komt slecht uit want de bevrachter heeft aan de schipper gevraagd om foto's te maken van de lossing in Krefeld. De hal waarin de rollen ijzer gelost worden is gloednieuw en het werk ook. Het in allerijl opgezochte oude fototoestel weigert dienst, gelukkig kan met de telefoon van de schipper ook nog redelijke foto's worden gemaakt.

Donderdag 2 september:

De schippersvrouw heeft tijdelijk de luxe dat ze er af kan stappen om aan de verplichtingen aan de wal te voldoen. Dat komt omdat er deze maanden de stagiair van vorig jaar weer terug aan boord is. En dus bekijkt ze af en toe de achterkant van het schip, zoals hier in Wijk bij Duurstede!

Dinsdag 31 augustus:

Vanwege het tamelijk hoge water staat de ondermuur in Andernach onder water. De wal is alleen bereikbaar via een nogal plat liggende ladder over het stromende water. De schippersvrouw twijfelt even maar ze heeft trek in verse Duitse broodjes en de melk is bijna op dus ze waagt de klim. Als ze terugkomt met natuurlijk veel meer boodschappen, hijst de schipper de tassen met de autokraan aan boord. Zo hoeft ze de klim terug aan boord in ieder geval niet met volle bepakking te doen.

Maandag 23 augustus:

Bij de Volkeraksluizen is een sluis in reparatie en die andere twee schutten net de andere kant op. De sluismeester dirigeert ons naar de jachtensluis, daar zijn we nog nooit door heen geweest. Vandaag dus een toeristische route ondanks de regen en het feit dat vandaag de zomervakantie echt ten einde is. Voordeel van de regen is dat er slechts drie jachten met ons mee schutten.

Zaterdag 21 augustus:

Als je haven van Gent binnenvaart kom je dit kunstwerk van roestige containers tegen, de schippersvrouw vindt het wel een grappig geheel.

Donderdag 19 augustus:

De lading ijzer van de Primo is bestemd voor boord/boord overslag in Antwerpen met termijn woensdag. Volgens de eerste informatie gaan we donderdag lossen en we nemen een aansluitende reis aan om vrijdag weer te laden. Als we woensdag aankomen, blijken we pas vrijdag te gaan lossen en moeten we de vervolgreis weer teruggeven. We willen graag een dag persoonlijk naar Rotterdam en als de schipper donderdagmorgen gaat informeren is dat geen probleem, we gaan pas vrijdagmorgen lossen en we kunnen rustig blijven liggen op onze huidige ligplaats. Gelukkig zijn we nog niet onderweg als ze een uurtje later bellen dat we toch donderdagnamiddag gaan lossen en nog een half uurtje later worden we van onze ligplaats weggestuurd omdat ze een ander schip willen laden of lossen! We verkassen maar naar de overkant en om 1 uur s'middags worden we weer gebeld dat de plannen veranderd zijn en dat we onmiddellijk op de wal moeten lossen. Wanneer we weer vast liggen is natuurlijk geen mens te bekennen maar dat hadden ook al niet meer verwacht. 's Avonds om acht uur zijn we dan toch nog leeg maar onze volgende reis is natuurlijk al lang weg en kunnen we pas maandag in Gent laden. We zijn het behoorlijk zat hier!

Zaterdag 14 augustus:

De schippersvrouw had al heel wat geduld nodig om een foto van dit bord langs het Rhein-Hernekanaal te maken. De eerste keer kreeg ze de kans niet om dat het te druk was boven de sluis, de tweede keer was ineens de accu van het fototoestel leeg, maar driemaal is dus scheepsrecht. Geduld hebben we vaak nodig bij het schutten door de sluizen en nu ook met het wachten tot de crisis in de binnenvaart voorbij is. Volgens bevriende collega van motorschip "Cheyenne" is dit bord (er zijn er meer) geplaatst omdat het Rhein-Hernekanaal tot Kulturkanal is gebombardeerd.

Donderdag 12 augustus:

Het is inmiddels bijna een jaarlijkse traditie om de megakermis in Düsseldorf te bezoeken maar dit jaar kwam het er helaas niet van. Vandaag maken we een inhaalslag als we vroeg vast maken boven de sluis Wanne Eickel. Beneden de sluis staat de kermis van Herne Crange en die doet eigenlijk niet onder voor de kermis van Düsseldorf. Met plezier halen we de schade in en ons hart op aan enge attracties, talloze eetkramen en een enorme bayerische festhalle.  Tevreden rollen we na afloop weer naar boord.

Dinsdag 3 augustus:

Het is al weer een jaar geleden dat de Primo richting Bazel is geweest. Vroeger, toen de kinderen nog niet naar school hoefden, was het het heel normaal, maar nu vinden we toch een heel eind weg! Het weer in Ottmarsheim is wat dubieus maar mooi genoeg voor een wandeling langs het Elzaskanaal en de Rijn. En zo kunnen we de Primo ook nog even vanaf de andere kant van het Elzaskanaal bewonderen!

De Rijn stroomt naast het Elzaskanaal

Zondag 1 augustus:

Omdat er pas dinsdag gelost kan worden in Ottmarsheim, blijven we vandaag lekker in de haven van Kehl, om te verven, zwemmen, watersporten en te bbq-en. De bemanning van de Primo zwemt heel graag, maar de scheepshond is wel het fanatiekst van allemaal. Zodra ze toestemming krijgt om te water te gaan, neemt ze een duik vanuit het gangboord en klimt er pas weer uit als ze moegezwommen is.

Zaterdag 31 juli:

Vandaag vindt de schippersvrouw het tijd dat de schipperskinderen ook eens in actie komen. Tijdens het varen op de Bovenrijn schijnt het zonnetje en gedrieën gaan we aan de slag om een gedeelte van het roefdek te schuren. Niet zonder protest overigens, de jongste zoon denkt nu te weten hoe de egyptische slaven zich vroeger voelden!

Zondag 25 juli:

Het is ook vakantie op het water en dat zullen we weten in sluis Engelen. Het schutten duurt eindeloos omdat de sluis helemaal volgepropt wordt met jachten. We mogen als eerste invaren en voordat de schipper kans ziet om het achtertouw vast te zetten begint een jachtenschipper met een aardappel in zijn keel al te klagen over ons schroefwater. Niet gehinderd door enig inzicht hebben ze wel veel noten op hun zang!

Zondag 4 juli:

De zomervakantie is begonnen; de schippersvrouw is even verlost van plannen en rijden. Ze hoopt op een zomervakantie met veel mooi weer, bbq-en, watersporten en buurten met collega's en vrienden. Voorlopig is ze alleen nog van plan druk te maken over de catering en of er nog genoeg schone zwemhanddoeken zijn.

Het ruim verandert in een golfslagbad

Dinsdag 22 juni:

De schipper was van tevoren al door enkele collega's gewaarschuwd voor de boorachtige zuiger waarmee de sojapellets in Gent worden gelost. Als hij te ver zakt kan er schade ontstaan in de vloer van het ruim. De schipper blijft er de gehele lossing angstvallig op toe zien, maar dit keer gaat het prima.

Vrijdag 18 juni:

En soms wordt er ook wel iets opgeknapt, zoals hier in de Vlothaven, Amsterdam! We kunnen hier lekker zacht landen op zwart rubber met mooie gele trappen! En we hebben nog een verrassing vandaag; de planning van het laden klopt helemaal zodat wij op de tijd de kids kunnen halen en s'avonds naar "De Rust Zelve" van Jochem Myjer kunnen!

Woensdag 16 juni;

Het vastmaken in de Rietveldhaven van 's-Hertogenbosch is niet echt riant. Als we achterin de grove lava lossen moeten we vastmaken aan de trappen, er zijn geen bolders en als we voorin lossen, liggen we met ons achterschip schuin in de bomen! En hier durven ze dan ook nog havengeld voor te vragen?

Donderdag 10 juni:

Na een geslaagd Aquakids toernooi en het weekend daarna als toetje voor de schipper het Trico schipperstoernooi, is de Primo en haar bemanning klaar voor het WK:

Maandag 25 mei:

Vandaag varen we de Limburgse Maas af. We zijn een beetje een vreemde eend in de bijt, met het "nieuwe" voorschip zijn we nog niet zo ver de Maas af geweest. In de sluis van Maasbracht zien we dan toch een bekende van het schippersforum "Dubbel" en we worden van achter op de kiek gezet.

Donderdag 20 mei:

Bij het laden van de Bodemas komt geen kraan te pas, de vrachtwagens kiepen het zo vanaf het kiepsteiger in het schip. Eentje let er niet op en kiept, tijdens het verhalen, zo'n beetje zijn hele lading tussen wal en schip. Het vastmaken is ook niet echt riant, er zijn slechts twee palen en tijdens laden helemaal voor- en achterin kunnen we maar op 1 paal liggen en moet de schippersvrouw met de hoofdmotor en de kopschoef het een schip een beetje recht onder de schuif zien te krijgen. Niet echt een reis om graag nog een keer te doen, de troep stinkt ook nog.

Zaterdag 15 mei:

Het laden van de kolen bij de Emo gebeurt met de zeebootbelader in de Amazonehaven. De zeebootbelader ziet er imposant uit en er moet 200 ton van te voren gestopt worden. Maar er mag ook nabesteld worden en er staat iemand extra aan de wal voor een goede communicatie over de belading. Binnen twee uur na aankomst varen we de Amazonehaven weer uit richting Maashaven.

Als we de Maashaven binnenvaren, komen we de nieuwste Rotterdamse attractie tegen. Het is een maf gezicht zo'n varende bus!

Vrijdag 14 mei:

In Antwerpen is altijd spannend, gaan we lossen of toch niet? En zaterdag moet er weer geladen worden dus we wachten gespannen af, de reis kunnen we eventueel terug geven maar dan hebben we dus niets. Om half een verschijnt de ploeg en die hebben er zin in want als ze klaar zijn, kunnen ze naar huis. In anderhalf uur tijd trekken ze de 85 rollen één voor één uit!

Maandag 10 mei:

In Lünen wordt de constructie gelost. De schippersvrouw is er niet bij, zij heeft andere zaken aan haar hoofd. Maar de schipper kan het prima alleen af en schiet nog een paar plaatjes voor de site. Als ze weer aan boord is, wordt er weer ballast gezet en rechtsomkeert gemaakt richting Walsum. Deze reis is het dubbel prijs, zowel heen als terug varen we met ons kop door het dakluik. Gelukkig is het mooi weer en de schippersvrouw vindt het wel grappig om de sluis in te varen onder begeleiding van fluitende vogels.

Donderdag 6 mei:

Deze reis moet er constructie worden geladen en dat is weer eens wat anders. De constructie bestaat uit tien kisten met onderdelen van de in aanbouw zijnde kolencentrale in Lünen. De overslag gaat boord/boord met de eigen kranen van de zeeboot in de Europahaven in de Europoort, voor het gevoel van de schipper en zijn vrouw zo ongeveer in Engeland. Met de belading gaat gepaard met passen en meten, gelukkig kloppen de afmetingen en gewichten, zodat alles er in past en de Primo ook laag genoeg is om onder de bruggen over het Wesel-Dattelnkanaal door te kunnen,

Maandag 2 mei:

In 's-Hertogenbosch kan de auto niet ter plekke bij de losplaats aan boord worden gezet, dus als het schip leeg is, vaart de schipper naar de autoafzetplaats in Engelen en de schippersvrouw rijdt de auto om. Na een tijdje wachten komt dan ineens de kop van de Primo om de hoek.

Woensdag 28 april:

Vandaag zijn we leeg en Grimberg (nabij Gelsenkirchen) en varen we leeg richting Andernach. Vanwege de lage bruggen staat de schipper weer met zijn kop door het stuurhutluik maar dat is met dit weer geen straf! Hij doet gelijk een mooi kleurtje op.

Dinsdag 27 april:

In sluis Meiderich, de eerste sluis van het Rhein-Hernekanaal, liggen we kop aan kont met het motorschip Valk. Dit schip is ook op Scheepswerf Poppen in Zwartsluis, net als het nieuwe voorschip van de Primo. Het is was destijds het volgende nieuwbouwproject na de Primo.

Dinsdag 20 april:

De Primo is gevuld met vieze zwarte troep, genaamd Petcokes. In de afvaart op de Waal steekt er een flinke wind tegen op, de schippersvrouw vindt tot haar onaangename verrassing in de woning, waar hier een raam open staat een laag zwarte stof. De volgende keer mag iemand anders dit wel weer vervoeren!

Maandag 12 april:

Vandaag is het spannend want het oud ijzer moet er tenslotte ook weer uit. De sfeer aan boord is wat gespannen. We lossen tweede beurt en de schipper gaat vast eens poolshoogte nemen of de voorganger schade heeft maar dat is gelukkig niet het geval. De schippersvrouw vindt de poliep behoorlijk aan de maat, maar desondanks blijft alles heel.

Vrijdag 9 april:

Op vrijdag heeft de schippersvrouw altijd haast en wil dan zo snel mogelijk van boord. Om tijd te winnen worden de auto en de schippersvrouw in de Volkeraksluis van boord gezet. De schipper zoekt door de sluis een ligplaats op de palen en als de schippersvrouw met boodschappen en kind weer terug is, worden ze op de autoafzetplaats weer opgepakt.

Woensdag 7 april:

Oud ijzer is niet onze favoriete lading want met laden en vooral met lossen ontstaat er nogal eens schade. Bij gebrek aan beter nemen we het toch maar aan, t'is tenslotte crisis. Het laden in Mulheim a/d Ruhr valt mee, nu het lossen nog.

Donderdag 1 april:

De Primo is nu ook voorzien van een AIS-transponder (en dat is geen grapje). De schippersvrouw weet nu eigenlijk niet of ze daar blij mee moet zijn. Het is heel handig dat je in de mist of in het donker kunt zien welke schepen er naderen, maar het is een raar idee dat iedereen kan zien waar de Primo ronddobbert.

Woensdag 31 maart:

De schippersvrouw is op het Amsterdam-Rijnkanaal (ook wel het Amsterdam-race kanaal genoemd) aan het varen als ze de lege tanker "Vlissingen" tegenkomt. En dan voel je je wel erg nietig als je deze reus met de afmetingen van zo'n 135 meter lang en 21 meter breed tegen komt!

Later kruipen we in sluis Wijk door het oog van de naald. De achterbuurman kan nog maar net op stoppen, later biedt hij via de marifoon zijn excuses aan; zijn motor was geblokkeerd!

Maandag 29 maart:

Het overnachten in Schoten aan het Albertkanaal bezorgt ons een onrustige nachtrust. Iedereen komt voorbij zo hard als ie kan. Het is hier echt een soort wildwest op zijn best. Maar we schieten lekker op in Schoten met lossen en kunnen al snel weer terug. Op de terugweg paseren we een hondentrainclub, genaamd "De Moedige Bijters", waar zouden ze daar het meest op oefenen?

Bij de Kreekraksluizen is vannacht brand geweest in een van de heftorens en er is een van de twee sluizen uit bedrijf. We verwachten dan ook een flinke oponthoud maar dat valt mee, we schieten zo de sluis in.

Donderdag 11 maart:

Na dagen van rust (vanaf zondag) gaat vandaag de lossing dan beginnen en dat is best jammer want we kunnen nu goed liggen in deze tijd voor het Duitse overliggeld. Maar we kunnen er nog even van genieten want het kraantje is oud en verdwijnt steeds als hij een hap raadzaad uit ons ruim heeft genomen, helemaal de fabriek in en dat kost tijd. We zullen dan ook pas zaterdag leeg zijn.

Vrijdag 5 maart:

Om tijd terug te winnen in het weekend zijn we niet in de vluchthaven van IJzendoorn gaan liggen maar een station verder gevaren, voor de sluis van Weurt. De ligplaatsen aan de muur zijn helaas bezet en we krijgen een plaats aangewezen aan het uiterste puntje van de remming en die is al gauw zo'n 500 meter lang. De schippersvrouw is niet zo goed in schatten maar het is in ieder geval een eind naar de auto. Een wandeling is natuurlijk gezond maar met alle boodschappen en weekendtassen is het geen pretje zeker niet als het vrijdagavond ook nog eens gaat regenen! Bovendien is de lossing uitgesteld dus hadden we lekker in IJzendoorn kunnen blijven liggen!

Donderdag 4 maart:

Vandaag zijn in Nijmegen de laatste brieven aan sponsors voor de Aquakids op de bus gedaan. De voorbereidingen voor het jaarlijkse voetbaltoernooi zijn weer van start gegaan. We zijn dus weer op zoek naar spelers, supporters en natuurlijk sponsors! Dit jaar is het toernooi op 29 mei.

Maandag 1 maart:

Voorheen voelden we ons in Belgie nogal van de bekende wereld verlaten en dat kwam vooral omdat we in Belgie niet konden internetten. Het kon natuurlijk wel, maar de roaming is zo duur dat we het wel uit hoofd lieten. Via een medeinternaatsmoeder is de schippersvrouw aan een Belgische prepaid internetkaart van proximus gekomen. Voor 2,50 Euro per dag kun je internetten tot maximaal 50 mb per dag. Het is dus nog wel een beetje oppassen maar toch goed te doen. Helaas is het opwaarderen nog wel een probleem met een buitenlandse bankrekening. Gelukkig helpt een Belgische collega van het Dubbelforum ons uit de nood.

Donderdag 25 februari:

De Primo is helemaal wit en deze keer niet door de sneeuw maar door de kali (zout). Tijdens het laden stuift het verschrikkelijk en ook de schipper is helemaal wit en bijna veranderd in een zoutpilaar, gelukkig kan hij nog wel lachen al smaakt alles zout!
Iedereen vraagt: "Kali? Vanaf Neuss?". Het is ongebruikelijk maar de lading wordt aangereden met wagons ergens vanaf het Duitse kanaal dat nog dichtgevroren zit.

Wil je reageren of heb je vragen?
Mail het ons!

powered by Ingrid Veldman