Nog meer verhalen van 2010 2009, 2008 en 2007

2009

De schippersvrouw verhaalt:

Woendag 16 december:

Door omstandigheden wordt hier even niet verhaald, maar wij wensen iedereen gezellige feestdagen en heel veel geluk, gezondheid en succes in 2010!

Maandag 9 november:

Als er iets gepland is, dan loopt het vaak mis, zo ook vandaag. Als we bijtijds in Andernach laden vandaag, dan kunnen we dinsdag bijtijds in IJzendoorn liggen om een informatieavond op de school van een van de kinderen bij te kunnen wonen. In Bonn is echter vandaag ook een sperring van het vaarwater, er moet een brugdeel op zijn plaats worden gezet met een bok. Het is de bedoeling dat het eind van de middag weer vrij wordt gegeven maar dat loopt behoorlijk uit de hand. In Remagen gaan we voor anker en doen een bakkie met de buren terwijl we wachten tot we weer verder mogen. Pas om kwart over negen krijgen we groen licht en dat betekent een kort nachtje om het allemaal weer goed te maken!

Dinsdag 27 oktober:

Omdat het bij de laadplaats Weissenthurm nogal smal is om rond te gaan, besluiten we om kopvoor aan te meren dan is dat vast gebeurd. Aan- en afmeren met de stroom van achteren eist oplettendheid en een andere taktiek anders valt het schip onbedoeld alsnog rond met alle gevolgen van dien.

De schippersvrouw is nog nooit in Weissenthurm geweest, er hoeft niet verhaald te worden en dus gaat ze samen met de scheepshond op onderzoek uit. Het valt helaas een beetje tegen, bij Weissenthurm is het net als met veel plaatsjes langs de Rijn: wat je ziet (vanaf het water) is wat je krijgt. Achter de eerste rij huizen langs het water is een lange straat met een paar vage stoffige winkeltjes en daar tussen loopt een spoorlijn. De "Weisse Turm" waar Stadt Weissenthurm zijn naam aan dankt staat in de steigers. Volgens de borden is deze toren rond 1400 gebouwd door een aartsbisschop en heel lang gebruikt als Zollturm tussen de gebieden Trier en Keulen. Zo steekt de schippersvrouw nog wat Duitse geschiedenis op! En als ze dan later met de scheepshond en een zak verse broodjes aan boord springt, heeft ze er toch een nuttige wandeling op zitten. Het is echter niet zo dat als zij volgende keer langs Weissenthurm vaart, verlangend naar de wal kijkt!

Maandag 26 oktober:

Vandaag krijgen we nog een prettige verassing: als we langs Bonn-Graurheindorf varen, zien we dat de trappen waar de schippersvrouw 5 oktober zo over mopperde vervangen zijn. Zouden de klachten bij Kantoor Binnenvaart en de EFM Verzekering geholpen hebben of zouden ze uit eigen beweging de reparaties hebben uitgevoerd?

Donderdag 22 oktober:

Klaagde schippersvrouw vorig jaar juni hier nog steen en been over het vastmaken en de afloop bij Walter Rau, vandaag blijkt dat er, zoals beloofd, inmiddels keurige palen staan en een prachtige trap! Zelfs we nu op waterstand liggen kunnen we aan de palen vastmaken en blijven we niet halverwege steken. Het lossen duurt nog steeds bijna drie dagen maar dat is niet zo heel erg als je op loopafstand van de stad ligt en ook hebben we tijd om Phantasialand te bezoeken, alleen jammer dat de schipper aan boord moet blijven voor de lossing.

De nieuwe situatie

De oude situatie

Woensdag 14 oktober:

Vandaag laden we Zuckerrübentrockenschnitzelpellets. De schippersvrouw vindt het een geweldig woord, (op zijn hollands heet het bietenpulppellets en dat is toch een stuk minder) maar het veroorzaakt een enorme bende aan dek. Samen met de scheepshond ontsnapt ze naar de rijnoevers. Het water is iets minder laag dan de vorige reis  maar ze kan toch nog om dezelfde krib heenlopen die ze vorige week tijdens de vaart gefotografeerd heeft.

Dinsdag 13 oktober:

In Hünxe is alleen de kleine sluis in bedrijf, de grote sluis is in reparatie en dat zullen we weten ook: we krijgen de negende schutting. Dat betekente ruim 5 uur oponthoud en die gaat helaas van onze (nacht)rust af.

Donderdag 8 oktober:

Van een bevriende collega krijgt de schippersvrouw de tip van deze foto:

Deze foto en nog veel meer foto's van andere schepen zijn te vinden  op  www.binnenschipper.de, een bezoek meer dan waard!

Het lossen in de Wilhelminahaven Vlaardingen laat nog een paar uur op zich wachten en de schippersvrouw besluit om vast de boodschappen voor de volgende reis in te gaan slaan.. Als ze midden in Albert Heijn staat met een halfvolle boodschappenkar belt de schipper, hij moet onmiddellijk op de coaster om te gaan lossen! Dat moet hij dus in zijn eentje gaan doen. Later belt hij nogmaals dat het gelukt is en dat er gelijk achter het schip volgens een collega een hele goede viszaak zit. daar gaat de schippersvrouw op de terugweg een harinkie en versgebakken kibbeling halen en die smaken inderdaad prima!

Woensdag 7 oktober:

Regelmatig ontvangt de schippersvrouw een mailtje of er een of meerdere dagen meegevaren kan worden op de Primo. Helaas is dat op de Primo niet mogelijk maar er zijn wel andere mogelijkheden te vinden op www.binnenvaartvakantie.nl en op www.urlaub-binnenschiff.de

De schipperszonen hebben net als hun moeder een voorliefde voor het maken van websites: www.mad-world.nl en www.game-king.tk.

En nog een "laag water"plaatje: in Keulen wandelen de wandelaars buiten om de kribben heen, de stranden steken buiten de kribben uit.

En deze enorme vazen zijn per schip naar Bonn gebracht!

Dinsdag 6 oktober:

Ook dit steigertje in Remagen heeft last van de lage waterstand en hangt ergens in het niets.

Maandag 5 oktober:

Het lage water brengt ongemakken met zich mee. Als we willen vastmaken in Bonn-Graurheindorf dan lukt het eerst niet om bij de kant te komen, we zitten vast. Uiteindelijk lukt het ons toch om voor de wal  te komen en te lossen.

Door het lage water komen er zaken "boven water" zoals hier in Graurheindorf. De trap is kapot en steekt buiten de muur uit, als het water hoger is dan is dat niet zichtbaar en kan het lelijke schades aan het schip veroorzaken.

Donderdag 1 oktober:

Is tie leeg of geladen? Met minder dan de helft van het tonnage geladen is het water nog ver van het dek weg. De waterstand op de Rijn is in jaren niet zo laag geweest. Eerst was het gunstig, er leek wat meer werk te verdelen maar nu nemen de schepen wel heel erg weinig mee en lijkt er weer minder werk voor de binnenvaart te zijn.

Woensdag 30 september:

Door de crisis en de overcapaciteit is het al een tijd armoe troef in de binnenvaart. De SP heeft zich het lot van de schippers aangetrokken en geprobeerd de problemen en eventuele oplossingen te inventariseren via een enquete op internet. Vandaag worden de resultaten gepresenteerd door Agnes Kant en Emile Roemer in cafe De Promenade. (http://www.sp.nl/verkeer/nieuwsberichten/6979/090930-sp_enqute_binnenvaart_schippers_willen_bodemtarieven.html). Omdat we de enquete ook ingevuld hebben, krijgen we een uitnodiging om de presentatie bij te wonen. We hebben tijd en de schipper neemt de uitnodiging graag aan. Als de schippersvrouw hem aan het eind van de avond op komt halen is hij erg vrolijk en dat komt niet alleen door de mededelingen van de SP!  We zijn benieuwd of de SP iets voor de binnenvaart kan betekenen.

Dinsdag 29 september:

Antwerpen verlaten wij altijd met een gevoel van opluchting en niet omdat het er zo onaangenaam vertoeven is  maar omdat we er niet over internet beschikken. Het zou wel kunnen maar door de roamingtarieven laten we het wel uit ons hoofd. Het niet kunnen internetten is wel goed voor de rest van de werkzaamheden aan boord maar we hebben af en toe wel last van afkickverschijnselen. Zodra we het Rijn-Scheldekanaal naderen wachten we met spanning op de Nederlandse ontvangst.

Donderdag 24 september:

Het laden van de mout duurt lang, er schijnt nog niet genoeg product te zijn. De schippersvrouw gaat met de scheepshond een stukje van de "Emscher Weg" te bewandelen, een fiets/wandelroute van ongeveer 120 kilometer grotendeels langs het riviertje de Emscher. Dit gedeelte van de route loopt overigens langs het Rhein-Hernekanaal.

Woensdag 23 september:

Eerlijk gezegd (en geschreven) komt de schippersvrouw niet veel in het ruim. De schipper spuit ze zo nodig uit maar dat is het meestal dan wel. Morgen moeten we mout laden en om niet het risico te lopen dat die dronkelappen straks kolenresten in hun biertje aantreffen, moet er een luiwagen aan te pas komen en boenen we gezamenlijk de zijden van het ruim. Vandaag mist de schippersvrouw de Wii niet, die helaas ter reparatie is opgestuurd, lichaamsbeweging genoeg! s'Middags is ook nog tijd voor een fikse wandeling langs het Rhein-Hernekanaal met de scheepshond.

Maandag 14 september:

Op de losplaats Lünen ook weer laden is een buitenkansje, behalve dat de naam van de lading Oxiton wantrouwen opwekt bij de schipper die er eerst navraag over gaat doen. Volgens collega's is het redelijk onschuldig, mits er goed gelucht wordt anders zou de verf in de ruimen los kunnen laten. De Oxiton stinkt inderdaad enorm naar ammoniak. Het overslag bedrijf levert een ventilator en een meetapparaat. Na lossing blijkt het gelukkig goed te zijn gegaan, de verf zit nog op zijn plek.

Donderdag 10 september:

De crisis vergroot wederom onze wereld, deze keer is onze bestemming Lünen, gelegen aan het Datteln-Hammkanaal. Bij sluis Ahsen is een van de twee sluizen in reparatie en dat zorgt voor enige wachttijd. Maar als we dan toch eindelijk mogen schutten, worden we getrakteerd op een soort waterorgel, het doet de schippersvrouw denken aan de vroegere attractie in de Efteling, alleen de muziek ontbreekt.

Donderdag 3 september:

Vandaag is het een herfstachtigte dag, regen en wind, vooral wind, windkracht 8 a 9. En dat veroorzaakt enorme golven op het Hollands Diep en later op het Volkerak.De schippersvrouw is blij dat de Primo slechts 400 ton geladen heeft. Ze probeert de golven te vangen met het fototoestel maar dat lukt niet erg. In het echie zijn ze veeeeel groter.

Woensdag 2 september:

In Reisholz laden we een leuke vracht; een enorme bagger (graafmachine) in stukken en delen, totaal gewicht zo'n 408 ton. Onze bestemming is Antwerpen, de eindbestemming van de bagger is Peru.

Dinsdag 1 september:

Deze collega in Homberg is vast niet blij. De losinstallatie is afgebroken en in zijn ruim beland.

Zaterdag 29 augustus:

De schippersvrouw heeft graag een klein beetje groen op haar ijzeren eiland. Ieder jaar staat er sowieso een bak met zelfgezaaide tomaten buiten en een bak met nog iets anders. Dit jaar zijn het paprika's, het is een eerste probeersel maar het resultaat is heel smakelijk en de schippersvrouw is best trots op het resultaat.
Regelmatig vragen buurvrouwen "Mag jij dat dan?". Natuurlijk, die potten staan op mijn helft!

Maandag 24 augustus:

"Heijningen? Waar ligt dat dan?" vraagt iedereen als ze onze bestemming horen. We moesten het zelf ook even opzoeken maar eigenlijk is het heel eenvoudig, bij Dintel naar binnen en dan bakboord voor de sluis. Een soort brugkraan rijdt over het schip en hijst twee rollen tegelijk uit het schip en het zijn hele zware rollen, tot 35 ton!

Vrijdag 13 augustus:

Het laden van "Stahlbären" in St. Johann (Bazel) is spannend. We hadden ze tijdens het langsvaren al eens op de kant zien liggen en ons afgevraagd wat het was, maar nu mogen we het van dichtbij meemaken. Stahlbären zijn een soort afvalproduct uit hoogovens, zijn zwaar en zien er vervaarlijk uit. Het laden gebeurt met een poliep en gaat heel voorzichtig maar de mannen vertrouwen ons toe dat er in het verleden ook wel eens stuk uit is gevallen.  We halen opgelucht adem als het laatste stuk er in zit, het lossen in Mülheim/Ruhr schijnt wederom met een magneet te gaan.

Omdat het laden heel voorzichtig gaat, duurt het ook lang. Het is mooi weer en de schippersvrouw onderneemt een paar vakantieuitstapjes met de kids. De schipper staat er dan echter alleen voor met verhalen en vraagt de mannen aan de wal om even een touw vast te zetten. De man heeft er schijnbaar lol in want zelfs als de schippersvrouw allang weer terug aan boord is, springt hij op het voordek als er verhaald moet worden.

Zaterdag 27 juni:

Als we wederom in IJzendoorn geland zijn, breekt de zon door en we zetten snel de bijboot overboord. Al in februari hadden we een kneeboard gekocht en het is de hoogste tijd om die eens uit te proberen. De schippersvrouw lukt het niet maar de schipperszoon heeft er geen problemen mee, al snel draait hij er zelfs rondjes mee. Als het de komende weken mooi weer wordt, kan het voorkomen dat de schippersvrouw hier wat minder te vinden is, dan geniet zij van de zon en het water.

Vrijdag 26 juni:

Het lossen in Amsterdam gaat niet snel, de Bims worden met vrachtwagens weggereden naar het Vondelpark, daar worden ze gebruikt voor een opknapbeurt. We hebben dus een stukje Amsterdam vervoerd, of wel een stukje 020 zoals de meeste Rotterdammers zouden zeggen.
De losplaats is wel naar de zin van de schippersvrouw, de auto kan zo naast het schip aan de wal worden gezet, de poort staat open zodat er zonder problemen uit en ook in gereden kan worden. En de schipper kan zich in zijn eentje redden zodat de schippersvrouw op haar gemak de jongste zoon uit kan zwaaien en de oudste zoon op kan halen voor het weekend.

Woendag 24 juni:

Vrijwel altijd laden we in Andernach aan een muur met een band die langs het schip rijdt. Deze keer niet, we liggen op palen en de band kan niet draaien dus dat betekent dat er voor elke meter verhaald moet worden! De schippersvrouw kan niet naar de wal en dat doet zeer,  de winkels zijn heel dichtbij en normaal worden in Andernach de Duitse voorraden weer aangevuld en dat is best nodig want de schippersvrouw heeft al een paar weken niet meer in Duitsland in kunnen slaan. De schippersvrouw denkt met heimwee aan de matroos.

Maandag 22 juni:

Als we sluis Engelen (bij Den Bosch) invaren staat de sluismeester foto's te maken. De schippersvrouw is dol op foto's en vraagt de sluismeester of hij er eentje kan mailen. En dat kan, dus dankzij deze vriendelijke sluismeester zien we de Primo eens van een andere kant.

Donderdag 18 juni:

Bijna in IJzendoorn, de ligplaats voor het vrije weekend. De schippersvrouw gaat vast spullen in de auto zetten. Ze heeft er extra veel zin in want het vorige weekend waren de schipperskinderen niet aan boord. Als ze de auto met de afstandbediening open wil doen, gebeurt er niets. De schippersvrouw begrijpt wel wat er aan de hand is, de accu is leeg, de scheepsauto kan er helemaal niet tegen om zo lang achter  elkaar aan boord te staan!

Maandag 15 juni:

Vlakbij de losplaats in Birsfelden is een prachtig bos en daar heeft de schippersvrouw zich al de hele reis op verheugd. Vandaag is de lucht donkergrijs en komt de regen met bakken naar beneden. Gelukkig wordt de cellulose onder een kap gelost en gaat dat gewoon door. 's Middags klaart het gelukkig op en maken de schippersvrouw en scheepshond toch nog een flinke wandeling door het heerlijk ruikende en nadruppende "Wald". Als ze terugkomt is de Primo bijna leeg. Eigenlijk waren er nogal wat sociale contacten gepland voor vanavond maar de haast om terug in Nederland te komen wint en we gaan op weg naar de laadplaats Ottmarsheim.

Mittlere Rheinbrücke Bazel voor de stad.

Zondag 14 juni:

De crisis voert de Primo weer naar Basel, zeer tegen de zin van de schippersvrouw. Maar vandaag zit het mee, we varen in een "Grüne Welle", alle sluizen staan groen. Zelfs sluis Gerstheim, waar de grote sluis in onderhoud is, schieten we zo in. Daar kunnen we net mee met een ander 86-meter schip dat aan de beurt is en piepen voor bij de 135-meter schepen die liggen te wachten. Het heeft toch z'n voordelen om op een klein schip te varen. Een halve dag eerder dan gepland komen we in Birsfelden aan en omdat er weinig te doen is gaan we ook een halve dag eerder lossen.

Dinsdag 9 juni:

Na belading in Vlissingen vertrekken we richting Hansweert. Zoals wellicht bekend, heeft de schippersvrouw het helemaal niet op de Westerschelde, maar de weersvoorspellingen geven windkracht 1 tot 3 af dus er lijkt niets aan de hand. Als de Primo een eindje buiten Vlissingen is, komen we een enorm containerzeeschip tegen, Het schip heeft het voor de stroom en een enorme vaart, De Primo krijgt de grote golven er dwars op en begint  keihard te slingeren. Verbaasd ziet de schippersvrouw het buitentafeltje en een kratje bier in het gangboord voorbij drijven. Net als we denken dat het voorbij is, zien we de hekgolf aan komen rollen, nog groter dan de eerste golven. De schipper bedenkt zich geen moment en gooit de roeren dwars om het schip met de kop op de golven te sturen. Hij doet zijn beklag bij de post maar het lijkt wel of de loodsen, ondanks dat het verboden is, een vrijbrief hebben om dergelijke golfslag te veroorzaken. Er zijn al heel schades en problemen veroorzaakt op deze manier. Gelukkig loopt het bij ons goed af en s'avonds nemen we in Hansweert samen met bevriende collega's een borrel op de goede afloop.

Zondag 7 juni:

De radiostilte hier werd veroorzaakt door een gezellig familieweekend in de Ardennen en het weekend daarop het Aquakids voetbaltoernooi voor schipperskinderen. Na alle drukte en gezelligheid moet er vandaag weer bijtijds gevaren worden richting Terneuzen en dat valt niet mee.

Het aantal bemanningsleden van de Primo is inmiddels weer gekrompen, de stagiair heeft zijn stage inmiddels succesvol  afgesloten. Het is ons allemaal goed op terug.

Het team Meerpaal 3

De Aquakids-crew aan het eind van een supertoernooi met Rene van der Gijp

Donderdag 28 mei:

In Gross Auheim (aan de Main) prikken de bomen in ons schip, het is er prachtig groen. De schipper loodst met gevaar voor eigen leven de scheepshond een steile trap op en af voor een wandeling in het natuurgebied achter het schip. Daar kan hij (de scheepshond) zijn energie kwijt door lekker achter de vele konijnen aan te jagen.
De man die de laadpijp bedient, blijkt een fan van Nederland te zijn. Hij gaat er iedere vakantie naar toe en vindt dat het bij ons de mensen veel "gemutlicher" zijn en dat alles veel "billiger" is. Na zijn pensioen wil hij een huis in Nederland kopen en er gaan wonen. Is dat toch dat het gras groener is aan de overkant? Wij zien toch ook weer veel voordelen van Duitsland, alleen al dat er veel meer ruimte is, stukken natuur waar je ongestoord rond kunt lopen, zonder prikkeldraad en verbodsbordjes.

Dondagdag 21 mei:

Een vrije middag in Amsterdam met prachtig mooi weer, dat vraagt om een vaartocht met de bijboot door de Amsterdamse grachten! Het is er druk, gezellig en er valt heel veel te zien, deze Rotterdammers hebben het goed naar hun zin hier in de hoofdstad.

Een varende muzikat trekt de aandacht

Dinsdag 19 mei:

Pleziervaart en beroepsvaart "botst" nogal eens op het water, zo ook vandaag. Bij het invaren van sluis Lemmer moeten we helemaal aansluiten op onze voorganger. Terwijl we dat voorzichtig aan het doen zijn, piept er een speedboot tussen ons schip en de sluismuur. Als hij door ons schroefwater tegen de sluismuur wordt gedrukt, begint hij te schreeuwen dat we onze schroef uit moeten zetten en dat terwijl we nog aan het invaren zijn en zowel voor als achter nog geen touw vasthebben. De schipper springt uit zijn vel en uit zijn stuurhut door zoveel dommigheid en vertelt de patser even duidelijk hoe hij erover denkt en dat ie er voortaan niet tussen moet varen voordat een schip vastligt.

Zondag 17 mei:

De schippersvrouw vindt het varen op het IJsselmeer best mooi, als het niet waait.

En ook het varen in de provincie Friesland is prachtig, pittoresk en toeristisch, als het tenminste niet waait. Want dan kun je in de luwte varen wel vergeten.

Woensdag 13 mei:

Vandaag laden we grind in Diersheim (beneden Straatsburg). De bestemming is Aduard in Groningen, ook al weer een uithoek waar we volgens de berekeningen van de schipper al zo'n tien jaar niet in de buurt geweest zijn. Voor de schippersvrouw is het weer een beetje terug naar de roots, de Stavasten zijn van oorsprong groningers en voor haar klinkt dat geknauw wel vertrouwd in de oren.

Zondag 10 mei:

De crisis brengt ons in uithoeken waar we liever niet komen en dat betekent meer kilometers rijden om de kids te halen en brengen. Vandaar rijden van Mainz naar Capelle en weer terug, dat is 435 kilometer heen en ook weer 435 kilometer terug naar boord. De laatste jaren zijn we verwend en hoefden we nooit verder dan een heel enkele keer naar Andernach of Koblenz. De auto wordt omgetoverd tot een mobiel multimediacentrum: internetten, filmpje kijken, gamen op de ds of de laptop, muziek luisteren met de ipod, het is allemaal mogelijk en toch blijft het een lange rit. De schippersvrouw is weer blij als ze om kwart over twaalf s'nachts weer aan boord stapt.

Vrijdag 8 mei:

Tussen de lading coils bevinden zich een aantal behoorlijk beschadigde. De schipper maakt ijverig foto's en melding van de schade. Dit om beschuldigingen te voorkomen dat hij zijn rolletjes niet goed behandeld zou hebben.

Donderdag 7 mei:

De oudste zoon moest woensdag weer beginnen op, de jongste zoon vandaag en morgen is het weer weekend. De Primo is in Duisburg en de schippersvrouw besluit thuis te blijven, anders kan zij wel in haar auto blijven wonen. Eigenlijk komt het wel goed uit, nu kan ze haar voorruit en band vervangen.

Dinsdag 5 mei:

De schippers heeft s'avonds nog een paar uurtjes over om samen met zijn matroos de "Construction & Shipping Industry", kortom de scheepvaartbeurs, in Gorinchem te bezoeken. Deze beurs wordt in de wandelgangen al de voedselbank van de binnenvaart genoemd. Niemand heeft geld om iets te kopen maar er wordt heel veel gegeten!

Maandag 4 mei:

Vandaag lossen we mout bij de het favoriete biermerk van schipper: bij de Heineken in 's-Hertogenbosch.  Misschien dat de schipper straks een biertje wegklokt gebrouwen van de door hem zelf vervoerde mout? De schippersvrouw tracht tevergeefs een sterretje in de voorruit en een lekke band te laten repareren. Beide zijn niet meer te repareren en moeten ook allebei besteld worden voor het eind van de week.

Vrijdag 1 mei:

De tijdelijke radiostilte hier wordt veroorzaakt door de meivakantie. Vandaag neemt de gehele bemanning een vrije dag. Het schip is in de haven van Kehl geparkeerd, de auto aan de wal gezet en met z'n allen gaan we naar het Europapark in Rust. Helaas zijn er meer mensen op deze zonnige feestdag op hetzelfde idee gekomen. De mensenmassa is enorm en de wachttijden helaas ook, voor de nieuwe spectaculaire achtbaar Blue Fire staan we anderhalf uur in de rij. Gelukkig zijn er veel attracties met bootjes en water dus we voelen ons er prima thuis. Ondanks de drukte hebben we een leuke dag.

Bleu Fire; een lange rij maar de moeite waard!

We zijn dol op snelle bootjes!

Vrijdag 24 april:

De schippersvrouw vroeg zich hier op 3 april af wat de man in het ruim aan het doen was, via een mail van een medewerker van Fortin, die dat hier op de site gelezen had, kreeg zij hier antwoord op. De haver wordt gecontroleerd of er geen torren aanwezig zijn!

Woensdag 22 april:

Vandaag maken we weer eens wat nieuws mee: de belading geschiedt met de brugkranen van de zeeboot zelf.

Woensdag 15 april:

Deze week is de crisis duidelijk voelbaar, er is geen passende reis te vinden en de Primo blijft liggen aan de Kreekraksluizen. Gelukkig is het mooi weer en wordt er flink wat geverfd door de schipper en de stagiair, met vereende krachten wordt de Primo onder handen genomen. De schippersvrouw ziet ook haar kans schoon en gaat de woning aan wal verven en poetsen. Ze benut de gedwongen vrije tijd voor zaken waar zij normaal weinig of geen tijd voor heeft, toch zal ze blij zijn als er weer gevaren kan worden.

Vrijdag 10 april:

Dit enorme containerschip MSC Beatrice probeert zich in de (toch ook wel grote) zeesluis Berendrecht in Antwerpen te wringen. Aan de modder, die het schroefwater omhoogbrengt, te zien heeft dit schip ook een flinke diepgang! Het is het grootste containerschip dat ooit in Antwerpen is geweest.

Dinsdag 7 april:

De schipperszoon heeft een afspraak bij de Ortho om te beoordelen of hij een beugel nodig heeft. Daar wil de schippersvrouw bij zijn. In Duisburg stapt ze er af om s'avonds in de Volkerak weer aan boord te stappen. Luxe hoor, extra personeel aan boord!

Zaterdag 4 april:

De rondvaartboot "Moby Dick" is weer helemaal heel terug, na liggend op het steiger aangevaren te zijn door een tanker.  De schippersvrouw heeft een zwak voor het lollige bootje, dat genoemd is naar de walvis die in 1966 helemaal tot Bonn zwom. Als (schippers)kind keek ze al graag naar dit bootje dat op de beroemde walvis probeert te lijken en ze is blij dat ie weer opgelapt en terug op zijn steiger is.

Vrijdag 3 april:

Wat de man in het ruim aan het doen is, is niet helemaal duidelijk....

Woensdag 1 april:

De schipper van de bunkerboot in Lobith maakt een prachtige foto van de Primo.

foto: W. Hendriks

Dinsdag 31 maart:

Vandaag hebben we een vrije dag in de Maashaven en brengen we een bezoek aan de broer van de schipper die een nieuw schip aan het afbouwen is. Tijdens ons bezoek er verhaald worden om een buurman er tussen uit te laten, dat gebeurt met hulp van een andere buurman want de motoren staan er wel in maar daar is dan ook alles mee gezegd.

135 meter is echt heel lang.

met vereende krachten wordt het voortouw vastgezet

de schipper inspecteert de beunen.

Maandag 30 maart:

De schippersvrouw heeft het niet zo op het varen op de Westerschelde. Vandaag krijgt zij van collega's de link van radarbeelden met de bijbehorende marifoonopnamen van een binnenvaartschip dat in moeilijkheden komt door de golfslag van een zeeboot. Het filmpje is niet nieuw, van 2006, maar toch.....  http://www.youtube.com/watch?v=F7eeeNVZNNw

Vrijdag 27 maart:

Lossen met een kraanscheepje in Den Bosch én een lange "to-do list" én natuurlijk de schipperskinderen ophalen, levert vandaag voor de schippersvrouw geen stress op. Ze stapt van boord af in Engelen en de schipper vaart verder om samen met de matroos te gaan lossen. Het heeft echt wel voordelen om met meer dan twee mensen aan boord te varen. Aan het eind van de middag is ze weer terug met een overvolle auto en wordt de matroos weer afgelost en kan hij ook van zijn vrije weekend genieten.

Maandag 23 maart:

Het lossen begint al om vijf uur s'morgens in Bazel en ook nog met twee kranen tegelijk. Dat betekent geen uitgebreide shopronde voor de schippersvrouw. Even boodschappen doen in de riante supermarkt, drinkwater laden, een bakkie doen met de buren en de haven van Bazel wordt alweer verlaten.

Zondag 22 maart:

De Wiese is een riviertje dat vanuit het Schwarzwald in Basel in de Rijn uitmondt. Met dit prachtige weer is het heerlijk wandelen met de scheepshond langs dit ondiepe maar snelstromende riviertje, dat overlgens in tijden van hoog water flink kan kolken.

Zaterdag 21 maart:

De ondergaande zon op het Elzaskanaal levert een mooi plaatje op.

Donderdag 19 maart:

Sinds de schipperskinderen op het internaat verblijven doordeweeks, vaart de Primo meestal niet verder dan Andernach. De schippersvrouw ontdekt dat er hier en daar toch nog wel eens iets verandert verder naar boven. De Schottelwerft die voorheen nogal een ingeslapen duffe indruk maakte, heeft nieuwe loodsen gebouwd en het terrein ligt vol met nieuwe schottels.

Het stuk Rijn van Koblenz naar Bingen is nog steeds het mooiste van de hele Rijn. Vandaag schijnt de zon en de schippersvrouw kan nog steeds erg genieten van het uitzicht. Daar kan zelfs een bezoek van de WSP niets aan veranderen.

Woensdag 18 maart:

De motor van het blauwe bord is kapot. De schipper koppelt de motor los en loopt af en toe naar buiten om het blauwe bord met de hand te bedienen. Als het harder gaat waaien, gaat het blauwe bord een eigen leven leiden en klapt uit naar eigen inzicht. Om misverstanden en dus ongelukken te voorkomen wordt het blauwe bord vastgestrikt. Vandaag "trekken" we het blauwe bord er niet bij maar "strikken" het. Gelukkig moeten we nog bunkeren bij het Service Centrum in Lobith en die heeft nieuwe in voorraad.

Dinsdag 17 maart:

De zon schijnt en de wind is vrijwel nihil, de Westerschelde is rustig en vlak. Alleen tegemoetkomende zeeboten verstoren de pret. Met een enorme gang richting zee veroorzaken zij enorme golfslag.

Maandag 16 maart:

De crisis levert ons noodgedwongen vrije tijd op maar weinig inspiratie. Vandaag worden er vieze zwarte Pet Cokes geladen met bestemming Bazel. Het is niet echt naar de zin van de schippersvrouw. Bazel is te ver weg om de kinderen voor een weekend te halen en zij zullen volgend weekend ergens anders gaan logeren. De schipperskinderen zitten daar niet mee maar de schippersvrouw wel.
De belading geschiedt hier met een enorme shovel en daar kunnen weer mooie plaatjes van gemaakt worden. De schippersvrouw hoopt dat het iets voorzichtiger gaat dan de laatste keer dat zij met een shovel geladen hebben, toen (in Amsterdam) schoot hij uit en stond in het gangboord.

Woensdag 4 maart:

Als het regent wordt varen met je hoofd door het stuurhutluik heen echt armoedig. Bijkomend nadeel is dat je niet alleen zelf nat wordt, maar dat ook een deel van de stuurhut met apparatuur nat dreigt te worden. Een paraplu boven je hoofd is de oplossing om alles droog te houden. Helaas waait er vandaag ook nog een stevig windje en is de conditie van de beschikbare plu's niet al te best. Het valt niet mee als je aan het worstelen bent met een omklappende plu om het roer ook nog recht te houden. De schipper wordt er niet vrolijker van en twee paraplu's leggen het loodje voordat de schippersvrouw eindelijk een deugdelijke vindt!

Donderdag 26 februari:

Vliegende/varende Hollanders boven de piste in Fiss:

Woensdag 18 februari:

De werkzaamheden van de stagiair werken aanstekelijk op de jongste schipperszoon: dapper werkt hij mee met boenen en verven!

Zondag 15 februari:

Als de schippersvrouw thuis is dan heeft ze, net als aan boord, uitzicht op het water en de scheepshond kijkt mee.

Woensdag 11 februari:

De schippersvrouw heeft het razend druk met de skispullen en de eerste voorbereiding voor het Aquakids voetbaltoernooi dat 6 juni zal gaan plaatsvinden. Alle brieven om sponsors te werven worden geprint en na de vakantie kan alles gepost worden en zal het weer losbarsten.

Dinsdag 10 februari:

Als je met z'n tweetjes op een schip vaart blijven sommige klussen lang liggen. Daarom zijn we blij met onze tijdelijke personeelsuitbreiding. Ons dieperft dat is ontstaan door het nieuwe voorschip tussen de machinekamer en het ruim zit eindelijk in de verf!

Maandag 9 februari:

Gespot door de webcam van Wesel:

Vrijdag 6 februari:

De auto is hier aan boord eigenlijk een stiefkindje, of zoals een collega opmerkte: een biobak. Met de naderende skivakantie leek het de schippersvrouw afgelopen week een goed idee om de koets eens flink uit te mesten en te soppen aan de binnenkant. Deze ijver werd gelijk  afgestraft, als iedereen in Vreeswijk, inclusief matroos en hond de auto in willen stappen om huiswaarts is de accu leeg. Is er misschien iets aan blijven staan? De ANWB wordt gebeld maar gelukkig krijgt de schipper er met de acculader weer genoeg stroom in en met een uurtje vertraging kan het weekend dan beginnen.

Donderdag 5 februari:

Sluis Oberhausen is voorzien van prachtige drijfpalen die samen met het schip op en neer schutten. s'Morgens vroeg legt de schipper per ongeluk zijn touw om de vaste paal ernaast. Als hij zijn vergissing opmerkt is het te laat en krijgt hij hem niet meer los. Gelukkig is het een oud touw dat streng voor streng breekt terwijl het schip steeds verder naar beneden zakt.

Ra, ra het rookt en het stinkt. Nee het is niet wat je denkt, het is de lading spänen (een soort draaisel van oud ijzer).

Woensdag 4 februari:

Leeg varen op het Rhein-Herne kanaal met al die lage bruggen vindt de schippersvrouw spannend en bewerkelijk. Vooral als de schipper bij nog lagere bruggen nog wat extra water bij wil pompen en haar de brug onderdoor laat varen (de stuurhut past er toch wel echt onderdoor?!?). Het ruim is gevuld met een flinke plons ballast en bij manoeuvres golft het water soms hard heen en weer.

Met de kop door het stuurhutluik

Golfslagbad

Maandag 2 februari:

Dezelfde lading, dezelfde bestemmingen, het gebeurt niet vaak dat er twee keer achter elkaar dezelfde reis wordt gedaan. Maar niet alles is hetzelfde, vanaf vandaag is het aantal bemmaningsleden voor 16 weken uitgebreid van twee naar drie met de stagiair van de opleiding "Kapitein Binnenvaart".

Zondag 1 februari:

De schippersvrouw is net bezig met het zondags ontbijt als de politie in Amsterdam komt voor een grote controle. De schipper bromt al dat ze maar moet wachten met het ontbijt  of samen met de kinderen beneden moet eten maar dat is de schippersvrouw niet van plan. De agent zit aan tafel om de papieren na te kijken en notities te maken maar iedere keer als de schippersvrouw weer wat beleg en servies op tafel zet, moet hij weer een stukje opschuiven. Uiteindelijk stuurt de schippersvrouw ook de kinderen naar boven met de eieren met spek en wordt de controle afgesloten zonder bekeuringen en volgens de heren zijn we er voorlopig weer vanaf.

Vrijdag 30 januari:

Vanavond speelt de jongste schipperszoon in het jaarlijkse toneelstuk van het schippersinternaat in de schouwburg Kunstmin in Dordrecht. Dat is ieder jaar een happening waar natuurlijk het hele gezin bij moet zijn. We hoeven niet helemaal terug naar boord te rijden en genieten vannacht van het gemak van een huis aan de wal. Eigenlijk hadden we ons zelf een heel vrij weekend beloofd maar dat gaat niet door om er toch nog gevaren en geladen moet worden.

Woensdag 28 januari:

De crisis gaat niet aan ons voorbij, we zijn leeg en hebben nog geen nieuwe reis. We maken vast boven de sluis van Gelsenkirchen en wachten af. De scheepshond zit er niet mee en geniet van de wandelingen in de omgeving van het kanaal.

Dinsdag 27 januari:

Een schip vol rollen, de kleine worden in Ruhrort gelost, de rest brengen we verder naar Grimberg. Dat is weer een nieuwe bestemming voor ons en weer een klein stukje verder op het Rhein-Hernekanaal.

Zondag 25 januari:

In Tiel aan de binnenkant van de sluis is een prachtig autosteiger, alleen zijn de ligplaatsen helaas aan de andere kant van het kanaal. De schippersvrouw vaart met het schip naar de remming terwijl de schipper de auto omrijdt. Het omrijden is normaal eenvoudig genoeg maar de weg is opgebroken en de schipper zit kokend in de auto.Hij belt af en toe scheldend naar boord om mede te delen dat hij wéér bij de autoafzetplaats staat. De GPS brengt geen uitkomst want die wil steeds weer naar de opgebroken weg maar de sluismeester weet gelukkig wel raad. De schippersvrouw is het inmiddels al behoorlijk zat en heeft alvast een touw vastgezet.

Vrijdag 23 januari:

De auto moet naar de garage en daarom moet de schippersvrouw s'morgens vroeg in de stromende regen over een coaster heen klauteren. Als ze bij de garage haar leenauto krijgt is haar dag weer goed. Blij stapt ze in haar geel/groene monstertje, een perfecte wagen in het drukke stadsverkeer en parkeren gaat ook super! Het leukste vindt ze dat als je de auto op slot doet de buitenspiegels inklappen! Alleen als de schippersvrouw met een kar vol boodschappen de kofferbak open doet ontdekt ze toch een nadeel aan deze Fiesta.

Woensdag 21 januari:

Als de Primo in de haven van Keulen Niehl ligt dan probeert de schippersvrouw altijd een wandeling langs de Rijn te maken met de hond. Zo ook deze keer, de auto staat aan de wal dus ze hoeven niet eerst een vervelend stuk over het haventerrein te lopen, het is prachtig winterweer en de scheepshond presteert het deze keer om droog aan de wal te komen

Het laden van briketten veroorzaakt een laag zwarte stof over het hele schip. Het is zaak om de ramen en deuren dicht en de scheepshond binnen te houden totdat na de belading alles weer afgespoeld is met dekwas.

Om een uur of vier is de Primo beladen en weer schoon gespoten, de schipper wil nog naar Ruhort varen. Bij vertrek klinkt er een alarm en begint de motor begint te halen. Er wordt snel weer vastgemaakt en Dolderman gebeld. Binnen een paar uur staat er een monteur aan boord en wordt het euvel snel verholpen. Vanavond blijven we liggen, morgen weer een dag.

Maandag 19 januari:

Een Duitse collega ligt al dagen vast in Hitdorf. Hij ligt er heel vervelend bij zo dwars op de stroom. De schipper hoort via de marifoon dat ze hem los proberen te trekken maar als we hem passeren blijkt dat dat niet gelukt is. Het water van de Rijn stijgt gelukkig

Woensdag 14 januari:

Het stuwhout wordt door allerlei personen uit het ruim gesleept en met verschillende auto's weggereden. Als de schipper een praatje gaat maken, blijken het bewoners van Ruigoord te zijn. Ze gebruiken het hout om te stoken en te bouwen. Zo komt de ijzerhandel gemakkelijk van het afvalhout af en snijdt het mes aan twee kanten.

Maandag 12 januari:

Ook het lossen in Amsterdam duurt lang maar dat komt de schippersvrouw niet zo slecht uit. Ze verdwijnt met emmers en schoonmaakmiddelen de voorwoning in om alles spic en span in orde te maken voor de stagiair die eind van de maand aan boord komt.

Vrijdag 9 januari:

Het laden van het ijzer duurt nog langer dan gedacht. In plaats van kids halen vanaf IJzendoorn blijkt het Ruhrort te zijn. De auto kan er ter plekke niet afgezet worden maar gelukkig wil de kraanmachinist een handje helpen. De schippersvrouw houdt haar hart vast als de auto hoog in de lucht zwiert, het gaat zo snel dat ze geen kans heeft er een foto van te maken.
Vannacht heeft weer flink gevroren, de Primo zit voor het eerst sinds jaren rondom in het ijs. Niet voor lang, al gauw komt er een ijsbreker langs.

Donderdag 8 januari:

Lang ijzer laden in de Südhafen Ruhrort lang en dat komt omdat ze te weinig personeel hebben.

Dinsdag 6 januari:

Gisteren heeft de schippersvrouw na het loodzware sneeuwruimen zichzelf en de scheepshond beloond met een fantastische wandeling in de sneeuw langs de Rijn. Vandaag is weer een mooie zonnige winterdag en de schippersvrouw wil nogmaals gaan wandelen. De scheepshond is iets te enthousiast, ze rent naar voren over het gladde scheepsdek en zet haar voorpoten op de uitschuifplank, blijft met de achterpoten aan dek staan en omdat de afstand te groot kan ze eigenlijk geen kant meer op. Ondanks (of dankzij?) het geschreeuw probeert ze toch op de plank te komen, blijft heel even hangen en stort vervolgens ruggelings in het ijskoude water. Na enige tijd komt ze gelukkig weer boven en kan via de keien aan de wal komen. De schippersvrouw durft in de vrieskou (-10) niet met een drijfnatte hond te gaan lopen en gaat de bibberende hond maar gauw afdrogen en binnenhalen.

 Maandag 5 januari:

Opstarten is moeilijk na ruim twee weken feesten in de Maashaven. We hebben het heel gezellig gehad met onze buren, met als topper een spetterend ruimfeest met Oud en Nieuw maar we voelen ons nu behoorlijk brak en de schipper heeft zelfs een behoorlijke griep te pakken. Als de schippersvrouw voor het eerst in 2009 de kids weer naar internaat gaat brengen krijgt ze op de terugweg weer flink wat sneeuw te verduren. Ze is blij als ze weer in Ruhrort aan boord is, de schipper is dat gelukkig ook en hij start gelijk de motor om naar Düsseldorf te varen. De hele nacht sneeuwt het gestaag door en de volgende dag is het sneeuw vegen geblazen om een paar luiken open te kunnen leggen. Het levert wel een paar mooie plaatjes op!

Wil je reageren of heb je vragen?
Mail het ons!

powered by Ingrid Veldman