Nog meer verhalen van 2010 2009, 2008 en 2007

2011

Donderdag 15 december:

Vanaf vandaag ligt de Primo in de Maashaven, Rotterdam voor een paar gezellige dagen met vrienden, familie en collega's.

Woensdag 14 december:

We moesten het eerst even opzoeken toen we een reis met bestemming Hedikhuizen aangeboden kregen. Het blijkt een dorpje aan de Bergse Maas in de buurt van Engelen te zijn en ter plekke aangekomen is het ook niet meer dan een kraanschip tussen twee kribben de lava wordt met vrachtwagens weggereden. Argwanend kijkt de schippersvrouw naar de kribben maar het blijkt toch diep genoeg te zijn.

Donderdag 8 december:

In deze tijd van het jaar pakken we graag, tussen de bedrijven door, een "Weihnachtsmarkt" mee. Op deze vrije avond in Neuss besluiten we de kerstmarkt van Düsseldorf te bezoeken. Omdat de auto toch al aan de wal staat om morgen de kinderen van internaat te halen, gaan we met de auto. Nadat we een kwartier vlakbij het schip in de file hebben gestaan, parkeren we de auto bij de tramhalte en nemen de U-bahn. Wel zo makkelijk en snel en we kunnen allebei van de Glühwein genieten. Het is behoorlijk druk op de kerstmarkt en af en toe lopen we zelfs klem maar het is wel heel gezellig. In het weekend schijnt het wel eens te druk te zijn, mede door alle bussen Nederlanders.

Dinsdag 6 december:

Omdat het nu toch overal is gaan regenen stijgt het water in de rivieren en dat is best jammer. Alhoewel het varen soms lastig was, zeker met de mist, was de lage waterstand wel goed voor de vrachten. Die pret lijkt nu over te zijn. Vandaag hebben we een halve dag vrij in IJzendoorn omdat we moeten wachten op water, we liggen nog te diep. De schippersvrouw gaat even lekker uitwaaien met de scheepshond en ze trotseren daarmee de donkere luchten.

Dinsdag 22 november:

Het water is laag, zelfs op de Maas bij de sluis van St. Andries en dat levert wel eens een leuk plaatje op.

Woensdag 16 november:

Lossen of laden bij Thywissen in Neuss is in een normale situatie altijd al passen en meten en heel veel verhalen omdat ze daar het liefste drie schepen tegelijk laden en lossen. Maar nu heeft de havenmeester van Neuss besloten om er ook nog zes passagiersschepen te parkeren zodat er helemaal een soort mikado ontstaat waar geen doorkomen meer aan is. De passagiersschepen fungeren als hotelschip voor de Messe in Düsseldorf, waar er ook al 44 liggen. Neuss pikt er een graantje van mee maar voor ons is het heel lastig, zeker met deze lage waterstand, bovendien moeten we even stoppen met laden omdat er klachten komen over teveel stof!

Woensdag 9 november:

Rotterdam Eemhaven "by night" levert mooie plaatjes op ondanks de vieze zwarte stuivende troep (silicon carbid) die we moeten laden. Gelukkig laden we een paar uur vroeger dan gepland zodat we morgen op ons gemak naar de maritieme beurs Europort in Ahoy kunnen om daar te kunnen netwerken onder het genot van een hapje en een drankje. Voor grote investeringen is het nog niet het juiste moment! 

Dinsdag 8 november:

De Gelderse IJssel is een bochtige en op sommige plaatsen een behoorlijke smalle rivier. Door de lage waterstand wordt het allemaal nog krapper en valt hier en daar niet mee om elkaar te passeren. Gelukkig is het vandaag wel een grauwe dag maar niet mistig!

Dinsdag 1 november:

Regelmatig worden we gespot en krijgen we mooie foto's doorgemaild, zo ook deze week. Eerst op 29 oktober in Rossum door dhr. Roeland. De schipper waant zich onbespied maar niets is minder waar!

En vandaag door collega Epimare in Bonn, prachtige foto ondanks dat hij door het raam van de stuurhut genomen is!

Zaterdag 22 oktober:

Het gebergte tussen Bingen en St. Goar is het mooiste stuk van de Rijn, vooral in de herfst. Omdat we vaak niet zo ver meer komen, geniet de schippersvrouw er extra van. Jammer dat het vandaag een tikje nevelig is maar we proberen de kleuren toch nog op een plaatje te vangen.

Dinsdag 18 oktober:

Als we leeg zijn, maken we vast in Mannheim aan de muur. De schipper gaat zijn ruimen poetsen en de schippersvrouw neemt nog even de kans waar om het nieuwe winkelcentrum Rhein Galerie in Ludwigshafen te inspecteren. Om daar te komen hoeft ze alleen maar de Konrad Adenauerbrücke over de Rijn over te lopen. Vanaf de brug gezien levert dat nog een mooi plaatje op van de Primo.

Maandag 17 oktober:

"Duits damwand" wordt het wel eens genoemd, deze aanlegplaatsen die alleen bestaan uit losliggende keien. Gelukkig kan de oudste schipperszoon een handje helpen om de touwen aan de wal te krijgen. Het is absurd in deze tijd met allerlei veiligheidsmaatregelen dat we nog steeds bijna ons nek breken om aan de wal te komen. Maar we laten ons niet tegenhouden, als er bijtijds gestopt wordt met de lossing, dan gaan we met het hele gezin de stad in om te shoppen en een schnitzel te eten.

Dinsdag 11 oktober:

Met de herfstvakantie in het vooruitzicht nemen een reis richting Mannheim aan. In de Botlek laden we een partij Big Bags uit een zeeboot die op de boeien ligt. De schippersvrouw rekent met het laden van de Big Bags wel op een paar dagen Botlek maar tot haar verrassing varen we na een paar uur de Botlek weer uit.

Woensdag 28 september:

De haven Huckingen is wel de meest afschuwelijke haven die de schippersvrouw kent. De muren zijn er enorm hoog en rood en er is geen wachtplaats, je kunt er pas naar binnen als je aan de beurt bent om te laden. Bovendien staat er niet genoeg water langs de muur en om af te laden moeten we het schip steeds afduwen met de kopschroef of de hoofdmotor.

Zondag 25 september:

Al weken geleden hadden we, ter gelegenheid van de verjaardag van de oudste schipperszoon, kaarten gekocht voor de wedstrijd Ajax-Fc Twente. De schipper en de oudste schipperszoon zijn supporter, de schippersvrouw en de jongste schipperszoon gaan braaf mee maar hun hart ligt toch bij Feijenoord. We hebben geluk, we liggen met schip in IJmuiden en hebben zo bijna een thuiswedstrijd.Rond kwart voor twaalf gisteravond zijn we weer aan boord. Het is de planning dat we zondagmiddag gaan laden maar als we net een uurtje op bed liggen gaat de telefoon; we moeten de hal in! Suf van de korte nachtrust maar verder als gepland varen we na belading nog naar IJzendoorn. Het gebeurt niet vaak dat het sneller loopt dan van te voren verwacht!

Maandag 19 september:

Wist u dat op 1 oktober 2011 een reünie is op schippersinternaat De Meerpaal? Voor (oud)bewoners, ouders en mederwerkers, van 12.00 tot 17.00 uur.

Zaterdag 17 september:

Vandaag snuiven we wat geschiedenis en cultuur op. Vlakbij onze laadplaats Castrop Rauxel, bevinden zich de Schiffshebewerke Henrichenburg met bijbehorend museum. Het is heel imposant om te zien hoe men in 1899 al een 3100 ton wegende bak met water en schip door middel van 5 cylinders 14 meter hoogteverschil kon overbruggen. Zeker een bezoek waard! Het allerleukste vindt de schippersvrouw de naastgelegen oude sluis waar je nu te voet door heen kunt lopen.

Oude sluis van Waltrop

Woensdag 14 september:

Op het Wesel/Dattelnkanaal schutten we steeds met z'n drieën, twee vrachtschepen en een losse Poolse duwboot. Tijdens het varen door het kanaal, zit de duwboot steeds op onze hielen, de schippersvrouw heeft soms het gevoel dat ze de sluis ingeduwd wordt. Het is een bijzonder vaartuig om te zien!

Maandag 12 september:

Het kraanschip die de lading Raapzaad overslaat vanuit een coaster in de Primo heeft een flinke verzameling grijpers aan boord! Voor elk wat wils zeg maar. Als we geladen zijn halen we opgelucht adem, met een flinke wind en af en toe een bui is er steeds de angst dat de luiken de lucht in gaan tijdens het open en dicht leggen.

Donderdag 8 september:

Al twintig jaar varen we bijna wekelijks langs de centrale in Voerde/Götterwickershamm maar vandaag maken we er vast en laden we granulaat die met een laadpijp/buis hoog uit de lucht komt.

Granulaat

Donderdag 1 september:

Op de Oude Maas halen dit transport in, vervoer over water biedt vele mogelijkheden! Over de weg zou dit toch niet lukken.

Dinsdag 30 augustus:

Het laden van een bagger in Reisholz (Düsseldorf), een soort heel grote graafmachine, levert altijd mooie plaatjes op. Met een grote zwaargoedkraan worden de stukken in het ruim gezet, in totaal ongeveer 510 ton. Het werken in het ruim van de Primo is schijnbaar ook heel vermoeiend! De man in het ruim doet even een tukkie.

Vrijdag 26 augustus:

De bevrachter had ons al vantevoren gewaarschuwd dat er deze keer slamkolen naar Julia gebracht moesten worden. En inderdaad deze kolen zijn echt nog viezer dan de gewone kolen. Ze zijn klef en nat en als de kraanmeester tijdens het laden de grijper te hoog boven het ruim opent is de schipper, die in het gangboord toe staat te kijken, helemaal zwart! De kolen zijn in Julia bestemd voor de tegenoverliggende centrale. De Duitsers zijn sinds het ongeluk in Japan helemaal afgestapt van de kernenergie. Hopelijk heeft de binnenvaart daar voordeel van omdat er dan meer kolen aangevoerd moeten worden.

Julia, Herne

Donderdag 18 augustus:

De te laden lava in Andernach wordt door vrachtwagens aangereden en op de wal gekiept. Opeens is er consternatie, er is een vrachtwagen omgevallen. De chauffeur komt met de schrik vrij maar wordt hevig ontdaan met een ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd. De vrachtwagen wordt met een grote bulldozer weer op zijn wielen gezet maar heeft wel de nodige schade.

Als alles weer is opgeruimd gaat de belading weer verder. De schipperskinderen hebben nog vakantie en daar wordt vandaag bij het afladen even gebruik van gemaakt. De oudste bedient de knoppen van de laadband, terwijl de schipper op de ijken kijkt. En omdat het vandaag zo heet is, wordt het werk verlicht met een ijsje.

Woensdag 17 augustus:

Om weer leeg onder de bruggen van het Rhein-Hernekaal door te komen moet er flink wat water geballast worden. De officiële hoogte is 4,50 meter en gelijk na vertrek van de losplaats Herne/Julia is de laagste brug. Voorzichtig varen we langzaam voor de brug en pas als de schipper zeker weet dat hij er onderdoor kan geeft hij gas. Het blijft altijd oppassen en spannend!

Zaterdag 13 augustus:

Beneden Lobith komen we dit grote transport tegen richting Rotterdam, gebouwd bij scheepswerf de Hoop, in Lobith Tolkamer. Volgens de site van de scheepswerf is het een "Diving Support Vessel for Maintenance and Construction Operations". Vervolgens worden we zelf gespot door de schipper van de bunkerboot!

Foto Willi Hendriks

Zondag 7 augustus:

Bij het opstarten na de vakantie ligt het werk niet voor het oprapen, er valt dus niet veel te kiezen. De schippersvrouw is niet blij met de nieuwe reis. De kolen moeten buiten IJmuiden, door de zeesluizen heen, op de palen/boeien geladen worden. Daar wordt de zeeboot gelicht zodat hij doorkan naar Amsterdam. Niet uit eigen ervaring maar uit verhalen van collega's weet ze dat het daar vrij heftig kan zijn met harde wind. Maar alhoewel er een straffe zuidwest 7 staat, valt het gelukkig mee met de golfslag.

Middensluis IJmuiden

Maandag 1 augustus:

Samen met bevriende collega's vinden we een mooi vakantieplekje voor anker bij de sluis van Hagestein. De eerste dagen is het nog best fris en zetten we het terras en de bbq in het ruim maar vandaag is het prachtig weer, we slepen alles de roef op en kunnen we lekker zwemmen, watersporten en bbq-en. Met mooi weer kun je eigenlijk nergens beter zijn dan op ons eigen eiland!

 
Het vakantie-eiland!

Vrijdag 22 juli:

Tegen de avond draaien we kop voor de moezelmonding in om daar te overnachten en te buurten. Onze buren zijn met de kabelbaan naar de overkant van de Rijn geweest en staan op de Deutsche Eck foto's te maken van onze manoeuvre te maken, gelukkig gaat het goed! Later op de avond plannen we een tweede bezoek aan de kermis in Düsseldorf en als de weervoorspellingen goed blijven een weekje vakantie in Nederland.

Moezelmonding/Deutsche Eck (foto J. Stam)

Donderdag 21 juli:

Vandaag laden we mirulex (veevoer) in Beinheim, een prachtig grindgat en haven aan de Bovenrijn, met zomers weer een prachtige vakantieplaats. Helaas is het veel te koud en slechts af en toe een waterig zonnetje. Vol goede moed nemen we nog wel een duik in het koude water maar dat houden we niet zo heel lang uit.

Mirulex

Woensdag 13 juli:

Vanwege de regen loopt het laden van de sojaschroot bij de Marcor in de Waalhaven uit. Tijdens het wachten zien we dat er bij onze voorganger paniek uitbreekt aan boord. De schipper van dat schip wordt met ernstig beenletsel, vergezeld door zijn vrouw, afgevoerd naar het ziekenhuis. Omdat de overslag op de boeien plaats vindt gebeurt dat met een boot van de havendienst. Wij worden gebeld of wij een helpende hand uit kunnen steken met het dichtleggen van de luiken, natuurlijk doen we dat en de ex-eigenaar is ook onderweg om het schip weg te varen. De havendienstboot komt terug met de ex-eigenaar en zijn vrouw en ook de politie is aan boord om het ongeluk te onderzoeken (een draad en een afgebroken kikker) Tot onze stomme verbazing gaan ze het vaartijdenboek controleren en daar ook nog een procesverbaal voor uitschrijven terwijl dat echt niets van doen heeft met het ongeluk! Op dat moment is er nog helemaal niet bekend hoe de toestand van de gewonde schipper is, maar de politie vindt het nodig om hem nog even extra te treffen. Als iemand zich nog eens afvraagt waarom de burger geen enkel respect meer heeft voor de politie dan kan ik hem het antwoord verschaffen!  Echt walgelijk, ook de havendienst heeft geen goed woord over voor het onmenselijke gedrag van de dienstdoende petten.

Vrijdag 8 juli:

Vandaag lossen we de laatste "loodjes" maar omdat de reis zo lang duurt zijn we inmiddels bijna door het drinkwater heen. Als de schipper bij het losbedrijf om drinkwater gaat vragen, wordt de volgende kuub water in een plastic tank naast het schip geplaatst. Maar hoe krijgen we dat water dan in onze watertank? De schipper hijst de tank in de autokraan en gaat aan de slag met een stuk slang en wat tape. Helaas stond bij het foto's maken de belichting niet goed maar het is nog wel te zien.

Maandag 4 juli:

Omdat er andere schepen moeten lossen en laden bij de WDK in Voerde hebben we onze stinkende losplek ingeruild voor een mooi groen kantje boven sluis Friedrichsfeld. We vullen onze tijd met verven, bbq-en, karten, bowlen, moviepark en natuurlijk wandelen met de scheepshond. Naast de sluis ontdekken we deze minibunker. Volgens het bijbehorende bord een "Beobachtungsbunker" bedoeld voor de sluismeester zodat hij in de gaten kon houden welke schade er aan de sluis werd toegebracht door een eventuele luchtaanval. Dergelijke bunkers werden bij bruggen, sluizen, stations, vliegvelden en havens gebouwd.

Vrijdag 1 juli:

Het losbedrijf WDK in Voerde heeft er een nevenactiviteit bijgenomen, het slopen van binnenschepen. Dat heeft een paar nadelen, de lading moet hoger erover heen getild worden, de achtergebleven ladingresten stinken en trekken ratten aan die s'avonds door ons gangboord heen dansen. Langszij liggen een tanker en een duwbootje die geen motor meer hebben en iedere keer als er een schip voor de wal moet, handmatig verhaald moet worden. De overlast zal nog wel even aanhouden want de sloopvergunning schijnt niet verlengd te zijn.

Donderdag 30 juni:

Het lossen gaat nog waarschijnlijk nog langer duren dan het laden. De eerste dag halen ze er wel 100 ton (van de 1300) uit. Maar de schipperskinderen hebben inmiddels vakantie en hebben ook een vakantiegast meegenomen. Al is het weer nog niet zoals we het graag zouden willen zien, we vermaken ons wel. 's Middags hebben we nog een extra gast aan boord (oververmoeid, ziek?), we bekijken hem eens goed, zetten hem een bak water voor en laten hem maar verder met rust. Even later is hij toch verdwenen. Aan de hand van de foto gaat de schippersvrouw eens zoeken wat voor vogels het is, ze vindt hem het meest lijken op een torenvalk.

Donderdag 23 juni:

Bij het aannemen vorige week, leek het een snel reisje: maandag laden in de Brittanniehaven Rotterdam en woensdag in Voerde lossen. Het lijkt echter een eindeloze reis te worden! In plaats van maandagmorgen beginnen we pas om 17.00 uur met laden. Eerst is er onenigheid over de manier van laden, de schipper wil in verband met de veiligheid de lading onder het gangboord laden en dat zou van de opdrachtgever niet mogen. Na een uur komt dan toch de toestemming. Het laden blijkt een ramp te worden, elke hijs is anders van formaat en de ploeg havenarbeiders bestaat uit uitzendkrachten die nauwelijks kennis van zaken hebben. Aan iedere ploeg moet de schipper weer uitleggen hoe hij het hebben wil en steeds staan er weer nieuwe uitzendkrachten in het ruim! De schipper staat dan ook van 07.00 tot 23.30 uur aan dek om toezicht te houden en zelf mee te helpen met het laden! Pas donderdagmorgen zijn we eindelijk vol. Omdat het laden zo lang heeft geduurd, kunnen we nog niet terecht in Voerde en krijgen we toestemming om de Maashaven in te duiken. Daar kunnen we een beetje bijkomen want na drie dagen tot half twaalf staan, is de schipper het goed zat!

Dinsdag 7 juni:

De hele kade is leeg in Andernach maar precies waar wij moeten laden is het druk. Eerst is het lastig om voor de achterbuurman langs tussen de palen te komen en vervolgens worden we ook nog eens ingesloten!

Maandag 6 juni:

Er leek weinig van terecht te komen, de wind had de kleine plantjes plat gewaaid maar ze zijn weer dapper opgekomen en het tuintje is weer compleet op het roefdek. De schippersvrouw is benieuwd wat er van gaat lukken!

Woensdag 1 juni:

De planning was eigenlijk om maandagavond te laden en vrijdag weer te lossen in Andernach, maar de BASF Antwerpen gooit roet in het eten en beslist anders. We zijn pas in de nacht van dinsdag op woensdag geladen en halen het niet meer om vrijdag te lossen. Doorvaren is zinloos dus we nemen het er maar van en nemen ook de Hemelvaartsdag vrij aan de Volkeraksluizen. In deze sluizen is het op bepaalde plaatsen toegestaan om tijdens het schutten de auto aan de wal te zetten. Terwijl de schipper een vrij plaatsje op de steigers zoekt, rijdt de schippersvrouw de auto om.

Maandag 30 mei:

De bemanning van de Primo heeft het de laatste dagen niet alleen druk gehad met varen maar ook met het mede-organiseren van het Aquakids Voetbaltoernooi voor schipperskinderen en ouders, dat afgelopen zaterdag plaats heeft gehad. Ondanks de regen aan het eind van de middag was het net als andere jaren een groots sportief evenement waar je bovendien weer veel vrienden en bekenden treft. De schipper heeft nog spierpijn en de schippersvrouw is nog druk bezig met de afwikkeling van het toernooi. De www.aquakids.nl moet nog even worden geupdate met foto's, uitslagen en eindstanden.

De schipper is nummer 1!

Het team van de oudste schipperszoon

Zaterdag 21 mei:

Door de aanhoudende droogte is de waterstand van de Rijn heel laag, dit in tegenstelling tot januari van dit jaar. De schippersvrouw zette toen foto's van Rheinberg op de site en zie het verschil met vandaag. Op 16 januari stond de Pegel van Ruhrort op 9.94 meter en vandaag 2.51! Op 31 januari 1995 stond er  11.66 en op 2 januari 1926 zelfs 13.04 meter! Zulke watermassa's zijn nu niet voor te stellen. De schepen met bestemming Ruhrort varen nu zo'n 20 centimeter op de Ruhrorter Pegel en hebben dus een diepgang van 2.70 meter. De schepen die verder naar boven varen kunnen nog minder diep varen.

Maandag 16 mei:

Bij het kop voor binnen varen van de voorhaven van sluis Weurt gaat het bijna mis. We hebben bijna een aanvaring met een uitvarend jacht, het gaat gelukkig net mis. Het jacht was al meerdere keren gewaarschuwd door de verkeerspost maar verklaart later dat hij niet wist was "kop voor" was en dacht dat wij van beneden kwamen. Vraag dat dan! De schipper merkt op dat hij weer een jaar ouder is waarop de verkeerspost droog zegt dat het wel mee zal vallen omdat wij het altijd winnen van zo'n jachtje! Maar wij moeten er even niet aan denken om bij zijn ongeval betrokken te raken.

Zondag 15 mei:

Het mooie weer is even voorbij. Raapschroot laden en regen is niet zo goede combinatie! Het laden stuift heel erg en door de regen verandert de Primo al soort snel in een gepaneerde schnitzel! Als de schippersvrouw de kinderen naar internaat brengt, heeft de schipper er een flinke kluif aan om alles schoon te spuiten. Maar hij heeft toch een goede bui want zijn club is sinds jaren weer eens landskampioen geworden.

Raapschroot

Donderdag 12 mei:

De week vliegt voorbij, morgen gaat de ene stageloper alweer naar huis en wordt de andere weer gewoon schipperszoon met een vrij weekend. Vandaag wordt er een stuk blauw geverfd aan de den en dat gebeurt grondig, zelfs de hond van de buren is blauw!

In Stürzelberg kom je heel moeilijk van en aan boord, we liggen wel op palen maar tussen de palen en de wal moet je over de losse keien klauteren. De mannen die moeten lossen worden in een soort kooi met de kraan aan boord gehesen. En de schippersvrouw? Die blijft maar braaf aan boord!

Woensdag 11 mei:

In Düsseldorf passeren we het "Tros"schip, het onderkomen gedurende het Songfestival van de drie J's en Jan Smit. Nu nog even afwachten of ze morgen niet weer heel snel in de afvaart kunnen richting Volendam!

Dinsdag 10 mei:

Vandaag laden we aan de Scheurkade en dat is een hele goede benaming want de meeste schepen komen hier met een enorme gang langs "scheuren" en veroorzaken soms een flinke golfslag. De lading bestaat uit schalen aluminium die op elkaar zijn gestapeld. De schippersvrouw bekijkt het met argusogen, ze staan te wiebelen en ze maken daardoor een vreemd brommend geluid maar volgens de schipper is het volkomen veilig!

Maandag 9 mei:

Deze week hebben we twee paar extra handen aan boord, de oudste schipperszoon loopt samen met zijn vriend en klasgenoot een week stage aan boord van de Primo. Met vereende krachten wordt het achterschip geboend, het schip los- en vastgemaakt, de auto aan boord gezet en naar Rotterdam gevaren. Dat bevalt wel goed, zoveel personeel aan boord!

Zondag 8 mei:

Omdat we op de losplaats Elst de auto niet aan de wal kunnen zetten, hijsen we de auto boven de sluis van Amerongen aan de wal. Met het schip varen we de laatste 5 kilometer naar Elst en om het nuttige met het aangename te combineren, wordt de schippersvrouw met de bijboot terug naar de auto gebracht en kan ze de auto omrijden naar het schip. Als ze bij de sluis wegrijdt, wordt ze tegengehouden door een bromsnor op een motor, de Classico Giro komt er aan. Dat wil zeggen dat er zo'n 3000 wielrenners over de smalle Lekdijk racen en er zit voor de schippersvrouw niets anders op dan even een kwartiertje te wachten tot ze bijna allemaal voorbij zijn. Lekker in het zonnetje laat ze het hele peleton aan zich voorbij trekken.

Watertaxi van de Primo

Classico Giro Utrecht

Dinsdag 3 mei

Het beloofde tijdstip van aanvang van de belading wordt een paar uur later, maar als ze eenmaal beginnen met het laden van de grote blokken aluminium dan zit het er ook zo in. Ze wegen maar liefst zo'n 24 ton per stuk. Een paar uur later verlaten we de Centrale Insteekhaven van Moerdijk weer en gaan in de opvaart.

Zondag 1 mei:

Na een gezellig druk weekend thuis in Rotterdam moet er vandaag nog even van IJzendoorn naar Den Bosch worden gevaren. Onderweg worden we weer gespot door dhr. Roeland, voor het stadje van Tiel onder begeleiding van een lekker zonnetje en helaas een beetje te veel wind.

Donderdag 28 april:

Als de schippersvrouw aanlegt aan de muur van Andernach om daar lava te laden, kijkt ze opzij naar de muur en moet lachen om de brutale hardnekkige paardebloemen en andere plantjes die uit de muur groeien. De natuur pikt altijd weer een beetje terrein terug.

Dinsdag 26 april:

De zon staat hoog aan de hemel en als je langs Bonn vaart is er altijd wel wat te zien. In de opvaart vaar je vlak langs de wal.Vroeger, toen Bonn nog de hoofdstad van West-Duitsland was, zag je er veel soldaten lopen maar nu zie je vooral veel mensen van het lekkere weer en de rivier genieten terwijl ze joggen, skaten, wandelen of fietsen over de boulevard. Door een collega van m/s "Thalassini" worden we gespot in Bonn. Bedankt voor de foto's!

Zondag 24 april:

Het bunkeren van de gasolie is door torenhoge brandstofprijzen geen pretje maar een noodzakelijk kwaad. Het mini-cameraatje van de schipper legt het vast vanaf de den en de oudste schipperszoon plakt, knipt en zet er een leuk muziekje achter, anders wordt het zo saai volgens hem!

Donderdag 14 april:

Dat het lastig zou worden om het haventje van Schokbeton in Kampen in te komen, wisten we al. "Pas op het allerlaatst indraaien want aan bakboord is het droog, met 86 meter lengte kan het net" was het advies. En ondanks dat de schipper dit advies nauwkeurig opvolgt, komen we vast te zitten in de haven. Gelukkig na een tijdje proberen en wat geweld komen we zelf los. We halen opgelucht adem als de Primo netjes en zonder schade vastligt, dit is niet echt voor herhaling vatbaar.

Stadsbrug van Kampen

 Maandag 11 april:

Vandaag lossen we de Titaanslakken in Leverkusen. De schippersvrouw heeft overigens twee pagina's aan de site toegevoegd; lading en video's en het is de bedoeling dat die regelmatig aangevuld worden. Zoals met deze onderstaande filmpjes, gemaakt door de schipper:

Titaanslakken/Titaniumerts

Zaterdag 9 april:

"Oh ja, het is wel een zelflossend zeeschip", zegt de bevrachter als we de reis al aangenomen hebben en dat is iets nieuws voor ons. Van de verhalen van collega's worden we niet echt blij; als je stopt zou er 50 ton nakomen, belading zou wel 24 uur kunnen duren op een almaar trillende boot, de communicatie met de Fillipijnse bemanning zou moeilijk zijn. Maar het valt alles mee, binnen twee uur zijn we geladen en varen we de Waalhaven weer uit, liggen we keurig recht met het juiste tonnage aan boord. De laadarm is overigens best imposant. De communicatie geschiedt via het marifoonkanaal 17 en dat is een taak voor de schippersvrouw die even snel haar engels oppoetst, "stop loading please".

Dinsdag 5 april:

Om leeg te varen op het Rhein-Hernekanaal moeten we flink wat moeite doen om onder de lage bruggen door te komen, er moet flink wat ballast (ongeveer 500 ton) in ruim worden gepompt en de bovenbouw van de stuurhut zakt over de onderbouw heen. Vooral de brug in Oberhausen is voor ons spannend, afgelopen keer heeft de schipper een camera op het stuurhutdak gezet.

Archieffoto

Archieffoto

Vrijdag 1 april:

Toen we de reis aannamen was het de bedoeling dat we donderdagavond zouden laden, maar de schippersvrouw wist al dat het vrijdagmiddag zou worden, het meest ongunstige tijdstip van de week omdat dan de schipperskinderen van het internaat gehaald moeten worden. Gelukkig neemt een bevriende collega ze mee naar de Botlek en met de bijboot (van een vriendelijke buurman die zijn boot toch al te water had om ook zijn kinderen op te pakken) halen we ze van het tegenovergelegen autosteiger. De schipper heeft vandaag bewegende beelden gemaakt van de belading.

Donderdag 31 maart:

Gisteren bij het binnenvaren in Rotterdam zijn we gespot door een collega vanaf de wal, die zelf een prachtige maritieme fotosite heeft, een bezoekje waard!

foto: www.epimare.nl

Woensdag 30 maart:

Werkendam wordt door veel schippers "werk je lam" genoemd. Vandaag lossen wij onze slakken er, net boven de Beatrixhaven.

Dinsdag 29 maart:

In Hochfeld halen de schippersvrouw en de scheepshond nog even de wandeling in, het is er niet zo fijn wandelen als bij de sluis van Oberhausen maar beter iets dan niets. De lading slakken wordt met een slakkengang geladen. De lading wordt slechts met twee vrachtwagens aangereden maar de lading MOET woensdagmorgen in Werkendam gelost worden. Om half zes is de schipper het zat en vertrekt, er mist nog ruim 200 ton maar anders kan er morgen niet gelost worden.

Slakken

Zo langzaam gaat het laden in Hochfeld ;)

Maandag 28 maart:

In Oberhausen is slechts één sluis in bedrijf. De schippersvrouw verheugt zich al op enige oponthoud om een wandeling met de hond te maken met dit prachtige lenteweer. Helaas voor haar en de scheepshond schieten we zo de sluis in, dit in tegenstelling tot de opvaart waar al vier schuttingen liggen te wachten. De schippers is er niet treurig om overigens. Eenmaal in de sluis gaat de schippersvrouw even gauw een foto op de sluis maken. Het is altijd wel een apart gezicht zo'n lege sluis. De laatste sluis, de Ruhrschleuse, zou ook nog wel wat onderhoud nodig hebben. We krijgen van de sluismeester opdracht om niet vast te maken omdat de bolders van de sluis zijn afgekeurd!

Woensdag 23 maart:

Regelmatig laden we coils in de 3e Rijksbinnenhaven in IJmuiden maar deze keer hebben we pech, we moeten in de Buitenhaven laden en dat betekent naar "buiten" schutten. Gelukkig is het windstil maar het kost extra tijd. Bovendien vertraagt de belading met bijna 24 uur zodat we zowel heen als terug in het donker schutten door de Zuidersluis, vandaar deze foto van de Zuidersluis by night!

Maandag 21 maart:

Op deze zonnige eerste lentedag lossen we kunstmest in Utrecht. Voor de nieuwe oogst van deze zomer?

korreltjes kunstmest

Zondag 20 maart:

Het varen levert soms mooie plaatjes op, zoals hier een zonsondergang op de Waal boven Nijmegen.

Zaterdag 12 maart:

De Primo wordt vanaf de wal gespot in Hurwenen! Met dank aan dhr. Roeland die zo vriendelijk is om zijn foto's aan de schippersvrouw te mailen. Altijd welkom hier, mooie foto's van de Primo!

Vrijdag 11 maart:

De eerste reis na de vakantie zou in Gent te laden zijn maar dat blijkt ellenlang te duren vanwege zeefproblemen van het zout. Een vervangende reis is kunstmest laden bij het "kalikot" in Antwerpen met bestemming naar Hanau. De kunstmest wordt met een constructie van banden uit het "kot" gehaald. Het is niet echt naar de zin van de schippersvrouw want Hanau is een flink eind rijden volgende week vrijdag

Maandag 7 maart:

De schippersvrouw is de afgelopen weken druk bezig geweest met de voorbereidingen voor de wintersportvakantie in Serfaus en heeft weinig tijd gehad om de website bij te houden. Maar de vakantie is inmiddels weer achter de rug, het was een succes met veel gezelligheid, zon en gelukkig nog genoeg sneeuw.

Donderdag 17 februari:

In Ahsen op het Wesel-Dattelnkanaal is al een eeuwigheid alleen de grote sluis in bedrijf en dat geeft oponthoud. Voor de scheepshond levert dat een wandeling op, de schippersvrouw hangt de toeriste uit en fotografeert de sluis eens van de andere kant.

Primo in de wacht boven sluis Ahsen

Afvarend schip schut af.

De afvaart vaart onder de hefdeur de sluis uit.

Maandag 14 februari:

Vandaag lossen we raps (raapzaad) in Hamm. Het is weer een nieuwe bestemming voor de Primo en omdat er waarschijnlijk wel een vrije dag nog in zit deze week, kunnen we eens even de stad en omgeving verkennen.

Raps (raapzaad)

Donderdag 9 februari:

Afgelopen week laden en lossen we steeds overdekt in een hal. Vorige week in coils laden in Amsterdam en IJmuiden, gisteren in Walsum en vandaag weer in de Brittanniehaven in Rotterdam. Het voordeel is dat de regen geen spelbreker is als de rollen ijzer niet nat mogen worden en afgelopen weekend met de storm, kon de schipper rustig de luiken open en dicht leggen zonder risico dat luiken de lucht in vliegen.

Woensdag 2 februari:

In Rees heeft de Primo nog nooit gelost maar daar heeft de schippersvrouw niets aan gemist. De auto kan er niet aan de wal en ook de hond krijgt ze via de steile, gammele, verkreukelde trap niet aan de wal. Het vastmaken is ook niet riant op slechts twee palen en het lossen gaat heel langzaam omdat alles moet worden weggereden. De man van het losbedrijf wil graag dat we nog een keer terugkomen maar daar voelt de schipper niet veel voor. Nou dan ging hij wel met de schippersvrouw praten zei hij, haha weinig kans!

Sojapellets

Maandag 31 januari:

Onze lading sojapellets blijkt vanuit de zeeboot in twee duwbakken te zijn geladen, vervolgens lag de lading onder gas en toen de gaswaarden laag genoeg waren hadden de heren van de Igma geen tijd. Maar vandaag gaat het dan eindelijk gebeuren en eigenlijk mogen we niet te hard klagen want onze collega's op de Rijn en Main liggen nog veel langer te wachten voordat ze kunnen varen. De overslag vanuit de duwbak gaat via een ingewikkeld systeem van banden met daar ergens tussen ook nog een weegschaal. Het lijkt de schippersvrouw helemaal niks maar na een uurtje of vijf is het dan toch gebeurd en kunnen we Amsterdam verlaten.

Zaterdag 29 januari:

We liggen nog steeds in Amsterdam maar inmiddels is wel bekend dat we maandag zullen gaan laden, bij het aannemen van de reis was het de bedoeling dat we afgelopen dinsdag zouden laden! Vandaag nemen we een kijkje in de Arena en laten ons rondleiden. De schippers en de oudste zoon vinden het als Ajaxfans geweldig, de schippersvrouw en de jongste zoon voelen zich als Feyenoordfans wat minder thuis maar doen dapper mee.

Woensdag 26 januari:

Zo vlot als het in Antwerpen ging, zo langzaam gaat het in de Vlothaven in Amsterdam en dat terwijl de naam toch anders doet vermoeden. Vandaag staan we nog steeds niet op de planning en overal liggen we in de weg en moeten we weer verhalen. En als de schippersvrouw een rondje met de scheepshond wil maken, wil de ene havenarbeider haar al terug sturen omdat er geen honden op het terrein zouden mogen lopen en de volgende zegt weer niets van de hond maar wil dat ze een helm opzet. Maar de schippersvrouw laat zich niet zomaar tegenhouden, als het allemaal zo lang moet duren mag er best een frisse neus worden gehaald! 's-Avonds levert de Vlothaven trouwens nog wel een mooi plaatje op.

Maandag 24 januari:

Volgens telefonische afspraak zal de "bagger" om zes uur worden gelost maar in Antwerpen is niets zeker en zeker geen afspraken over het laden of lossen. De schippersvrouw wordt om kwart voor zes wakker van gerommel en lawaai, als de schipper polshoogte gaat nemen blijkt een fanatieke kraanmeester alvast te zijn begonnen. Om half negen varen we Antwerpen alweer uit richting Amsterdam!

Dit stuk weegt maar liefst 80 ton.

Zondag 23 januari:

Dit imposante schip komen we tegen in de haven van Antwerpen tegelijk met nog een MCS-schip en een bok, de Primo passeert stuurboord/stuurboord om wat extra ruimte te maken.

Vrijdag 21 januari:

De planning was om vanmorgen in Reisholz constructie (een grote graafmachine) te gaan laden om dan rond de middag weer terug te zijn in Neuss, zodat de schippersvrouw eraf kan met de auto om de schipperskinderen te gaan halen voor het weekend. Vandaag gaat het helaas weer eens anders dan gepland, door het hoge water is het laadschema in de war gelopen en er moet eerst een ander schip laden. Jammer dat ze het niet nodig vinden om dat even aan de bevrachter en de schipper door te geven! De "bagger" wordt op speciale vrachtwagens aangereden en door een "Schwergutkran" in het ruim gehesen. Het is een beetje passen en meten maar de mannen doen het niet voor het eerst en rond vier uur kunnen we dan alsnog kop voor nemen en naar Neuss terugvaren!

Maandag 17 januari:

In Neuss is het hoge water ook goed merkbaar, de autoafzetplaats staat onder, de spoorbrug waar we normaal met gemak onderdoor kunnen moet open en "onze" kraan staat met zijn voet in het water. Hij werkt echter nog wel maar daar merken we vandaag niets van want de heren beamten komen hun afspraken niet na, we lossen vandaag geen korrel. Maar een iets langer verblijf in Neuss vindt de schippersvrouw niet zo erg, samen met een bevriende buurvrouw klautert ze later in de week door de bagger naar de wal om eens lekker de stad in te gaan.

Zondag 16 januari:

Het opvaren is vandaag een zware dobber door het hoge water. De hoeveelheid water dat door de Rijn en Waal stroomt is enorm. Heel veel land staat onder water en hier daar staat ook een huis of restaurant met de voeten in het water. Gelukkig bereikt het water vandaag zijn hoogste stand hier en gaat het daarna (hopelijk) weer zakken. Voor de schippersvrouw is de grootste zorg waar de auto van en weer aan boord kan, veel autoafzetplaatsen staan inmiddels ook onder water. Zo ook de autoafzetplaats aan de Hafenmund in Ruhrort die al zo'n 2 meter onder water staat, maar het lukt nog in het Hafenkanal net voor sluis Meiderich.

 
Op de Waal net beneden Tiel.

Obermurmter

Xanten

Rheinberg

Zaterdag 8 januari:

Het voordeel van deze website is dat we af en toe mooie foto's van de Primo krijgen toegestuurd van "spotters" aan de wal. Zo ook deze, gemaakt in Hurwenen, een mooie foto ondanks het donkere weer!

foto J. Roeland

Woensdag 5 januari:

De bemanning van de Primo wenst u nog veel succes, gezondheid en geluk in 2011!
De eerste reis voert net als vorig jaar naar Düsseldorf, lekker rustig aan beginnen, anderhalve dag lossen en lekkere verse broodjes bij het ontbijt, meegenomen door de man van Fortin.

Wil je reageren of heb je vragen?
Mail het ons!

powered by Ingrid Veldman