Nog meer verhalen van 2010 2009, 2008 en 2007

2008

De schippersvrouw verhaalt:

Dinsdag 16 december:

De voltallige bemanning van motorschip Primo wenst u gezellige feestdagen en alle goeds voor 2009!

Maandag 15 december:

In Den Bosch lossen we voor de laatste keer dit jaar. Nog een keer dit jaar door die akelige komsluis in Engelen en dan richting Maashaven. Het is even genoeg geweest, tot het eind van het jaar trekt de schipper "de zak over de pijp".  Het is nog niet echt druk in de Maashaven maar de rij met bevriende collega's  waar wij bij willen liggen is wel al flink. Wij sluiten aan als nummer acht, dus dat wordt sjouwen over al die schepen heen.

Donderdag  4 december:

Laden met wind en sneeuw is afzien. De schipper moet de hele tijd aan dek staan en raakt behoorlijk onderkoeld. Als we wegvaren worden we gespot door een Dubbelcollega van m/s "Baukje.

Dinsdag 2 december:

De schipper is op herhalingscurus ADNR. De schippersvrouw benut de vrije tijd om kadootjes en andere benodigdheden voor de feestdagen in te slaan. Al is het doordeweeks, overal is het megadruk en na een paar dagen voelt de schippersvrouw zich gesloopt. Ze is blij dat er nog een reisje op en af zal worden gedaan voordat de kerstdrukte losbarst.

 

Woensdag 26 november:

Een nadeel van een verblijf is België is dat we er niet of nauwelijks internetten omdat we geen Belgisch internetabonnement hebben en het roamen algauw  twee euro per mb. kost. Daar hebben ze in Merksem een prettige oplossing voor gevonden. Na aanmelding bij de firma Wirelessdok (naast de brug) krijg je een inlognaam en wachtwoord en kun je internetten via hun hotspot! Bij Wirelessdok kun je ook terecht met je computerproblemen of voor een hele nieuwe computer.
Nog een pluspuntje van het lossen in Merksem is de door collega's aanbevolen Frituur Kris die zich recht voor de kop bevindt, vanavond bleef aan boord de kookplaat en haalden we heerlijke frites met stoverij!

Maandag 24 november:

De schippersvrouw is gek op sneeuw... maar dan wel als ze op vakantie is in Oostenrijk. Sneeuw op de weg als zondagavond de kinderen weer terug naar internaat gebracht moeten worden is heel vervelend. En sneeuw en ijs aan dek geven wel prachtige en romantische plaatjes maar veranderen het hele schip in een gevaarlijke glijbaan en dat  is nog vervelender. Helaas zit een mooi plaatje er ook niet in want zondagavond bij thuiskomst is het hele schip bedekt met een laag sneeuw maar het is al donker en de volgende morgen is het grootste gedeelte al weggesmolten.

Vrijdag 21 november:

Na het lossen bij Fortin Düsseldorf, gaan we laden bij Fortin Neuss, uiteraard in dezelfde soort keien. De schippers zegt ruimhartig tegen de schippersvrouw dat ze gerust de kinderen kan gaan halen en dat laat ze zich geen twee keer zeggen. Maar de schipper maakt daarna een paar benauwde uurtjes door. Het alleen verhalen valt nog mee maar dan gaat het enorm waaien en de luiken vervaarlijk zelf bewegen. Gelukkig blijft alles netjes op zijn plaats.

Woensdag 19 november:

Het vastmaken mag dan waardeloos zijn, het wandelen met de scheepshond langs de Rijn is helemaal top. Gras en strandjes zo veel en zo ver je maar wilt. En zo bekijkt de schippersvrouw de "Hammetjesbrug" eens van de andere kant.

Dinsdag 18 november:

Vastmaken bij Fortin in Düsseldorf is een hele onderneming met dit lage water. Er staan wel palen maar die staan in het typische Duitse damwand, in de keien dus en bovendien blijft het schip steken op grote afstand van die keien. De schipper, door ervaring wijzer geworden, blaast het bootje van de kinderen vantevoren op en brengt al peddelend de touwen naar de wal. De schippersvrouw is blij als alle touwen vast staan want tijdens het aanleggen hoort zij verschillende malen "iets" door de schroef heen gaan en eenmaal moet zij zelfs even hard achteruit draaien om het er weer uit te krijgen. Nog een minpuntje: we hebben hier geen schotelontvangst door de hoge silo die in de weg staat.

Vrijdag 14 november:

Lossen in de thuishaven Rotterdam en dan aansluitend een vrij weekend is natuurlijk een feestje. Maar voor het zover is moet er nog wel wat aan gedaan worden. De lava wordt gelost in een hoekje van de Werkhaven. We moeten twee keer naar buiten om rond te gaan en het kraanponton meerdere keren verhalen om de lava op de juiste plek te krijgen en zelf niet aan de grond te zitten met ons voor- of achterschip.

Woensdag 5 november:

Het is somber weer  tijdens de afvaart en het wordt steeds mistiger. Daar krijgt de schippersvrouw pijn in haar buik van want er moet kop voor ingedraaid worden in St. Andries en dan is het wel prettig als je wat kan zien. Gelukkig valt het mee met de mist en de schipper besluit ook nog maar naar Engelen te varen, je kunt er maar wezen voordat de mist invalt.

Dinsdag 4 november:

Gisteren was het zwarte stof, vandaag is het bruine stof. De vorige reis naar Den Bosch klaagden we over de te grove lava, deze keer krijgen wij hele fijne lava: een partij 0/2 mm en een partij 0/4 mm, heel erg stoffig dus. De schippersvrouw ontvlucht gauw naar de nabijgelegen supermarkt (Kaufland), even gauw verse groenten en de Duitse dingen halen, zoals fleischwurst, fleischssalat, smeerkaas. Dat vindt ze leuk aan internationaal boodschappen doen, sommige dingen haal je speciaal in Duitsland en het andere in Nederland.

Maandag 3 november:

Zwart, zwart, zwart, alles is zwart aan dek! De schippersvrouw houdt alle deuren en ramen angstvallig dicht tijdens de lossing van de lading Petroleum Cokes in Stürzelberg. Helaas duurt het lossen lang; van zes uur s'morgens tot elf uur s'avonds. Zelfs de scheepshond snapt dat ie beter binnen kan blijven met deze bende.

Woensdag 29 oktober:

 Deze week wordt er een klein reparatie aan de hoofdmotor uitgevoerd bij Dolderman in Dordrecht. Deze vrije dagen grijpt de schippersvrouw aan om te shoppen (tenslotte moet de economie draaiende worden gehouden in deze tijden van crisis) en de laatste hand te leggen aan de verfwerkzaamheden thuis. Het is wel fijn zo'n stekkie aan de wal maar het betekent ook extra werk maar, gelukkig is de klus nu wel bijna geklaard.

Zondag 26 oktober:

De schipper heeft een nieuwe hobby: de Primo spotten op een van de vele webcams langs de rivier, dit keer in Lobith Tolkamer. Je moet misschien goed kijken maar wij zijn het schip rechts op de foto met de blauwe den.

 

Zaterdag 25 oktober:

We laden regelmatig lava in Andernach voor Den Bosch maar deze keer is het anders. Normaal laden we met de band op stroom (op de rivier), deze keer met de kraan in de haven en de brokken lava zijn enorm groot (15-30 cm). De lava wordt door vrachtauto's op de kant gestort, vervolgens door een bulldozer in een bak gekiept  en daarna stort een kraan de bak leeg in ons ruim.


Door het lage water worden de kademuren heel hoog.

 

Woensdag 22 oktober:

Het bunkersteiger Service Centrum in Tolkamer levert echt van alles. Deze keer krijgen we een huisdier aan boord. Het is echt de ideale kat; zindelijk, slaapt veel, verhaart niet en bovenal is hij  lief en ongevaarlijk, dit in tegenstelling tot de beruchte scheepskat B. varende op het motorschip C.

Dinsdag 21 oktober:

In sluis Wijk en Tiel schutten we samen met ons zustervoorschip "Modesta". Over de marifoon en later aan dek wisselen de schippers hun ervaringen uit met deze "juweeltjes".

Zondag 19 oktober:

Vroeg in de middag komen we aan in de Coenhaven bij de Amfert. De schipper gaat zich snel melden en regelen dat we met de auto eruit en er ook weer in mogen vanavond. De auto aan de wal en we kunnen rustig weg, denken we.... Na familiebezoek gaan we nog gezellig een potje bowlen. Net als de laatste ballen gegooid worden, gaat de telefoon en er hangt een boze portier van de Amfert aan de telefoon.  Er ligt een zeeboot te wachten, wij liggen in de weg op zijn plaats en dat zal ons flink geld kosten. We schieten in de auto, wetende dat we toch wel te laat zijn. Als we onderweg nog eens bellen blijkt het allemaal niet zo'n vaart te lopen, de boot is achter ons gaan liggen en hoeft pas morgenavond te laden. De portier van vanmiddag heeft een fout (en dat is natuurlijk minder erg) gemaakt en had ons moeten waarschuwen. De spanning is eraf en om onszelf te troosten bezoeken we de Mc, want eigenlijk hadden we nog wel trek.

Donderdag 16 oktober:

Gesport door de webcam in Bonn; we worden overal in de gaten gehouden!


Gespot op dinsdag 14 oktober


Vandaag 16 oktober.

Woensdag 15 oktober:

Blik op de Rijn of blik aan de Rijn? De camperplaats in Andernach is overvol, sommige pechvogels moeten zelfs tweede rang staan.

Bij het laadbedrijf Arcelor Mittal in Neuwied staat veiligheid voorop, behalve bij de belading van loodzware coils in een binnenschip. In het ruim staat een jongen die nog nooit een schip heeft gezien, hij heeft eigenlijk een opleiding in de IT gevolgd maar is nu hiervoor ingehuurd. Zelfs als de schipper hem al een keertje of vijftig heeft voorgedaan hoe hij de keggen neer moet leggen, gaat het nog verkeerd en de schipper moet zelf maar zijn schip laden. Het hele bedrijf staat volgeplakt met allerlei veiligheidsvoorschriften maar een paar euro uitsparen door onervaren uitzendkrachten in te huren gaat toch echt ten koste van de veiligheid!

Dinsdag 14 oktober:

Gisteravond waren we al op onze losplaats Lülsdorf maar dat is geen prettige overnachtingsplaats met de huidige lage waterstand en hausse in de tankvaart. We zetten alles goed vast maar regelmatig als er een tanker met te veel haast afkomt gaan de touwen enorm tekeer en dat vinden wij niet prettig maar vooral de scheepshond wordt er erg zenuwachtig van.

Maandag 13 oktober:

Terwijl we langs Keulen varen komt de Wasserschutzpolizei langszij voor een controle. Een schipper wordt regelmatiger controleerd door de politie dan een gemiddelde zware crimineel. Als de controle wel heel erg lang duurt gaat de schippersvrouw naar boven om eens even polshoogte te nemen. Het blijkt dat de Primo gebruikt wordt als lesmateriaal om een collega van de "wal" op te leiden. Hij vertelt zijn collega onder meer dat hij sommige regels onzin vindt en daar daarom niet zo streng op let. Het is in ieder geval een goede leermeester!

Zaterdag 11 oktober:

Kunstmest overslaan uit een coastertje bij zonsopgang in Amsterdam en de hond kijkt vanaf de brug toe. Bijtijds weer weg uit Amsterdam zodat we s'avonds nog even kunnen buurten en zondagmiddag op verjaardagsvisite, soms klopt de planning gewoon.

Donderdag 9 oktober:

Een filevrije dag vandaag? Nou nee, terwijl de oplossing zo eenvoudig is: zoveel mogelijk vervoer over water! Benut ook de kleinere schepen en de kleinere vaarwaters!

Maandag 6 oktober:

Regelmatig bestelt de schippersvrouw de boodschappen bij de Spar in Lobith Tolkamer. De boodschappen worden dan door de bunkerboot tegelijk met het bunkeren aan boord bezorgd. Dat is niet alleen heel makkelijk maar ook de kwaliteit van brood, vlees en groente is veel hoger dan bij eegewone supermarkt. Deze keer gaat het helaas mis, door stress bij de supermarkt en/of het bunkerbedrijf wordt al het bestelde brood vergeten en de schippersvrouw heeft alleen nog maar een halfje wit in de vriezer liggen. Vandaag gaat de schipper in Dusseldorf op jacht naar verse broodjes en morgen wordt de broodbakmachine weer eens afgestoft.

Woensdag 1 oktober:

Rollen papier zijn een mooie lading maar deze lading mag helaas niet nat worden. Dat betekent met dit herfstachtig weer vaak de luiken open en dicht zowel voor de zeeboot als voor ons. De planning moet jammer genoeg ook weer herzien worden, door al het oponthoud wegens regen komen we helaas niet geladen, wanneer we hier wegvaren is voorlopig nog een verrassing.

 

Donderdag 25 september

Önder de luiken vol maken is een serieuze zaak. Het laden in Mulheim/Ruhr duur ellenlang en dat zonder schotelontvangst en soms zonder internet! Wel heeft de schippersvrouw gister en vandaag lange wandelingen gemaakt met de scheepshond, eentje langs het Rhein-Hernekanaal en eentje langs de Ruhr.

 

Maandag 22 september:

De schippersvrouw ontdekt tijdens het varen dat de schroef zingt tijdens bepaalde toerentallen en dat is aan de ene kant  wel grappig en betekent ook dat ie goed opgelapt is tijdens de werfbeurt maar aan de andere kant is extra geluid heel irritant.

De laatste reis voor de werfbeurt, anderhalve week geleden, is naar Heerjansdam. Het haventje aan de Oude Maas is niet groot , slechts 100 meter lang en 20 meter breed. De schipper denkt tijdens de lossing niet te hoeven verhalen maar niets is minder waar, als we voorin moeten lossen, liggen we met het achterschip dwars in de Oude Maas. De schippersvrouw houdt haar hart vast maar ondanks coasters, duweenheden, tankers en nog veel meer, valt het heel erg mee. De verkeersbegeleiding in Dordrecht helpt een handje mee door passerende schepen te waarschuwen dat wij daar liggen te lossen. Een voorbijvarende bevriende collega schiet nog even een plaatje van onze hachelijke positie.


foto: www.gomatrans.nl

Donderdag 18 september:

Bij Scheepswerf Poppen bestaat het nog: made in Holland. Er wordt gewerkt aan een prachtig Nederlands nieuwbouwschip! Dat is heel wat anders dan een stapel chinezen.
De Primo wordt s'middags alweer te water gelaten, De schippersvrouw gaat de schipper een handje helpen met boenen want alles is heel vuil geworden de afgelopen dagen.


Nieuwbouw bij Poppen


 

Woensdag 17 september:

Drie jaar na de grootscheepse verbouwing is het dan zover; de Primo keert terug naar de plaats van (gedeeltelijke) oorsprong, Scheepswerf Poppen in Zwartsluis. Het is de hoogste tijd voor onderhoud en reparatie. Maandag zijn we droog gegaan en gaan waarschijnlijk morgen weer te water.


Hoog en droog in Zwartsluis


Een onverwachte tegenvaller.


Sommige lassen moesten nog even over.....

Zaterdag 13 september:

De zomer lijkt nu echt voorbij, de dag begint met dichte mist, op naar Zwartsluis.

Donderdag 11 september:

De zomervakantie is echt afgelopen, de schippersvrouw is daar inmiddels over uitgechaggerijnd, het is altijd weer een zware tijd voor de schipper na de zomervakantie, maar hij weet dat het elk jaar weer overwaait en de schippersvrouw haar gewone (goede?!?) humeur weer terugvindt. De verjaardagen van de kids zijn gevierd en het gewone leven is weer begonnen. Maar volgende week staat er weer iets bijzonders te gebeurgen: de Primo is toe aan een werfbeurt, de eerste sinds de ombouw.


Zeetransport met stapeltje verse casco's uit China

 

Woensdag 19 augustus:

Vakantie vieren op ons eigen schip in Cuijk, samen met een aantal collega's. De veertien dagen zijn omgevlogen, met wisselend mooi weer en minder mooi weer, maar gezellig was het iedere dag op ons eigen privestrand.

 

 

Zondag 27 juli:

Haaften, met dit mooie weer vermaken wij ons wel aan boord!

Zondag 20 juli:

Een deel van onze mede-kermisbezoekers varen dezelfde richting op en om de gezelligheid nog even voort te zetten, knopen we de Primo er langszij. Naast dit 135-meter lange schip valt de Primo niet eens op! Veel te snel zijn we op onze plaats van bestemming (Andernach) en moeten we weer afhaken terwijl de Innuendo haar reis vervolgt.

 

Zaterdag 19 juli:

Een jaarlijks terugkerend superevenement is de enorme kermis in Düsseldorf. We hebben geen haast en blijven liggen in Neuss, waar de tram je van het schip naar de kermis brengt want met de auto gaan is niet raadzaam hebben we al eens ondervonden. Het is er supergezellig, naast heel veel attracties, staan heel veel biertenten met veelal levende muziek. Gelukkig blijft het weer droog en blijft het beide avonden bijna heel de avond droog. De schippersvrouw waagt zich samen met haar oudste zoon in de High Energy, op zijn kop ziet de Rijn voorbij vliegen, dat is weer eens een andere invalshoek!

 

Donderdag 17 juli:

Lossen in Düsseldorf, de man die s'morgens lekkere broodjes voor ons meenam is helaas vervangen door een collega. Wat gebleven is, zijn de leuke sterren op de vloer van het ruim, gemaakt door de zuiger.

Woensdag 16 juli:

Deze is nog van vorige week. Een huis op het water, wie wil dat nou niet?

Maandag 14 juli:

Wegens zomervakantie en een blessure van de schippersvrouw blijft het hier waarschijnlijk even rustig.

Vrijdag 3 juli:

Een ongebruikelijke reis voor de Primo; Dordrecht-Zwolle. Een binnenlandse reis doen we niet vaak. Vandaag denken we met een beetje weemoed terug aan onze stagiair, nu moet de schipper tijdens de belading weer alleen verhalen.

Donderdag 2 juli:

Voor de tweede keer in korte tijd varen we door Amsterdam, en de schippersvrouw geeft eerlijk toe dat dat best leuk is. Er is altijd wel iets te zien en deze keer ligt de Prinsendam aan de passagiersterminal. Terwijl we langs varen vindt er een soort Titanic-oefening plaats en stsan bij elke reddingsboot een kudde oranje reddingsvesten te wachten op instructies.

Woensdag 1 juli:

Tijdens de afvaart is het smoorheet en de lading lava kurkdroog. Plotseling steekt er een fikse wind op en in de afvaart gaat dat dubbelop. Heel het achterschip is bedekt met een laag lava en de slaapkamer ook want de schippersvrouw heeft er geen erg in dat daar nog een raam open staat. Dat  betekent extra werk aan de winkel.

Maandag 30 juni:

Vandaag moet de schipper het een dagje zonder de schippersvrouw stellen en dat  is niet erg want tijdens de lossing op stroom in Lülsdorf hoeft er niet verhaald te worden. De schippersvrouw heeft gisteravond de oudste weer naar internaat gebracht en is daarna met de jongste thuis gaan slapen. Toch prettig zo'n eigen thuishonk vindt de schippersvrouw.

Vrijdag 27 juni:

Een beetje Rotterdammer blijft niet langer in Amsterdam dan strikt noodzakelijk is. Binnen 14 uur na aankomst vertrekken we weer met onze lading potas om ergens aan het Amsterdam-Rijnkanaal een plekje te zoeken om de oudste zoon op te halen. De schippersvrouw rijdt niet vaak vrijdag vanaf Utrecht en is onaangenaam verrast door de enorme drukte. Ze is s'avonds blij dat ze het schip weer ziet liggen en dat ze niet zoals zo vele mede filerijders deze chaos iedere dag moet trotseren.

Donderdag 26 juni:

De jongste zoon heeft een lang weekend vrij, Dat is heel leuk maar de betekent voor de schippersvrouw dat ze donderdag naar het internaat moet rijden, en vrijdag en zondag en maandag. Gelukkig is de eerste reis naar de Maashaven in Rotterdam en morgen laden in Amsterdam dus kan het nooit erg ver zijn.

Woensdag 25 juni:

Na Krimpen was er geen aansluitende reis maar dat is niet zo erg. Er moet nog dringend het een en ander thuis geklust worden en een muurtje worden behangen. Wonder boven wonder gaat dat zonder strijd en de schippersvrouw is best heel tevreden over het resultaat.

Maandag 23 juni:

Vandaag lossen we in Krimpen a/d IJssel en dat voelt als een thuiswedstrijd. Niet dat de schippersvrouw zo bekend is in Krimpen maar het is zo lekker dichtbij het internaat in Capelle a/d IJssel. Er hoeft bijna niet verhaald te worden tijdens het lossen en de schippersvrouw kan op haar gemak de jongste matroos naar school brengen en daarna even bijkletsen op internaat met leiding en collega-ouders.

Zaterdag 21 juni:

De vlaggen hangen binnen en buiten, de oranje ballonnen opgeblazen en iedereen is helemaal opgetuigd maar het mag allemaal niet baten. Vanaf morgen gaan we weer over tot de orde van de dag.

Donderdag 19 juni:

De laatste dagen van onze matroos aan boord zijn nu echt geteld. Morgen gaat de schippersvrouw hem weer aan zijn moeder overdragen, maar vandaag maakt ze nog even gebruik van de luxe. Vandaag  vertrekt ze van Andernach, slaapt en klust thuis en komt vrijdagavond met de kids weer aan boord in Keulen.

Dinsdag 17 juni:

Ook hier aan boord heeft de EK-koorts toegeslagen en wordt iedere wedstrijd bekeken. Zelfs de scheepshond moet er aan geloven en moet in het oranje tijdens de wedstrijd. Echt enthousiast is ze niet, ze doet liever andere dingen met een bal; eerst lek bijten en daar helemaal slopen.

Maandag 16 juni:

De ontvangst van sommige televisiezenders is de laatste tijd slecht. Rond deze tijd kunnen we natuurlijk geen enkel risico nemen wat betreft de televisieontvangst dus komt er vandaag tijdens het laden iemand van BAM om er een nieuwe kop op te zetten en nieuwe software te installeren. Als hij er klaar mee is, hebben we weer prima ontvangst. De oranje shirts van afgelopen weekend gaan de wasmachine in zodat we er morgen weer klaar voor zijn!

Maandag 9 juni:

Hafenbecken 2 in Neuss is een echt rattengat(e). De schippersvrouw heeft zondag tijdens het verhalen er al eentje naast het schip zien zwemmen. De schipper komt vandaag een rat tegen in het gangboord. Hij kijkt hem na en ziet hem via een in het water hangend touw het schip verlaten. Hij bedenkt zich nog een keer, klimt nog een keer terug aan boord maar gaat dan toch te water en zwemt naar de wal. De schippersvrouw hoopt dat het aantal huisdieren aan boord niet is toegenomen.

Zondag 8 juni:

De losplaats Walter Rau in Neuss stamt nog uit de middeleeuwen. Vastmaken geschiedt aan "Duits damwand", in de keien dus en de kraan kan alleen maar van binnen naar buiten, dat betekent dat er elke meter verhaald moet worden. Bovendien moet hij tientallen meters naar binnen rijden, het lossen duurt dan ook ruim drie dagen. De medewerkers zijn gelukkig behulpzaam bij het vastmaken. Al vloekend op de barbaarse situatie slaan ze zich een weg door de brandnetels om een touw vast te krijgen. Als ze horen dat we  maar 1 ruim hebben, zegt de man aan de wal: "Wat een mooi schip voor zo'n "Anlage". Maar volgens hem zal na de kerst alles "glanzend" zijn met prachtige palen om aan vast te maken. We zijn benieuwd!


Half in de keien, half op een paal van "Tankanlage" achter ons.


Als we ergens nog nooit geweest zijn, spieken we even op Google Earth

Donderdag 5 juni:

Varen op de Westerschelde is geen hobby van de schippersvrouw. Zelfs als het niet waait, zoals nu gelukkig het geval is, dan bestaat nog de kans dat je uit elkaar slingert door de golfslag van passerende en tegemoetkomende zeeschepen. Zoals gistermorgen, leeg buiten Hansweert, toen rolde zij zo haar bed uit. Ze is dan ook blij dat vandaag het open water weer wordt gelaten voor wat het is


Zeevaart op deWesterschelde

Woensdag 4 juni:

Tweede schutting bij de sluis in Terneuzen, dat gaat wel even duren! En omdat de muizen dood in de voorraadkast liggen, besluit de schippersvrouw heur shopper op wieltjes op te zoeken en het steiger op te springen om weer wat proviand in te slaan. Als zij bij het pleintje komt waar zij Appie Hein meende te herinneren, blijkt daar een Blokker en een Action te zitten. Navraag leert dat de AH er al jaaaaren niet meer is en dat de dichtsbijzijnde supermarkt vijf kilometer verderop is! De schippersvrouw rekent terug dat zij voor het laatst in Terneuzen in de stad is geweest toen zij zwanger was van de oudste. Dat is inmiddels veertien jaar geleden! Een geluk bij een ongeluk: het is marktdag vandaag, dus de Primo wordt wel voorzien van verse groente, fruit en vis.

Dinsdag 3 juni:

Het is een feestdag, vandaag begroeten wij hier onze 30.000e bezoeker!

Zaterdag 31 mei:

Vandaag is de party van de bevrachter DAP-Barging. Het hele gezin, inclusief stagiair, nog een neef en de hond springen in de auto's een rijden richting St. Goar, alwaar mps "Boppard" afgemeerd ligt. Die dag passeren we zes keer de Loreley, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt! Het feest is supergezellig en na afloop duiken we moe ons bed in, waar we tot onze verbazing vaststellen dat treinen zo ongeveer tussen ons door rijden.

Vrijdag 30 mei:

De schippersvrouw heeft thuis overnacht en houdt regelmatig telefonisch contact met het boordfront. Daar gaat het voorspoedig; lossen in Koblenz, laden in Andernach. De schippersvrouw kan kiezen, na Andernach rijden of even wachten en naar Keulen rijden. Ze kiest voor het laatste, dat scheelt kilometers, file en morgen hoeft er dan niet gevaren te worden. Ze overbruggen de tijd thuis in de flat  en het meeliftende neefje demonstreert de schippersvrouw hoe er binnen twintig minuten pizza's bezorgd worden. Dat nummer slaat ze maar op in haar mobiel, altijd handig! s'Avonds om kwart voor tien stapt ze aan boord in Keulen.

Woensdag 28 mei:

De schippersvrouw is lid van het internetforum "Dubbel", een forum voor varenden en iedereen die in de binnenvaart geinteresseerd is. Op dit forum is het de sport om elkaar te spotten. De schippersvrouw is daar helaas, net als in andere sporten, niet zo goed in maar andere forumleden wel en dat levert hele mooie plaatjes op zoals afgelopen maandag:

Of in de meivakantie, s'morgens vroeg in de mist in Budenheim:

Maandag 26 mei:

Na de zonovergoten zaterdag valt het niet mee om op een regenachtige maandag weer aan de slag te gaan. Gelukkig is aluminium niet gevoelig voor regen en varen we bijtijds de Botlek weer uit. Op tijd in Werkendam om daar op het autosteiger de koelkast te wisselen die de vorige keer verkeerd geleverd was. Aan boord is een goede koelkast/vriezer een noodzaak, zeker met de hoge  temperaturen die voor het eind van de week voorspeld worden.

Zaterdag 24 mei:

Alle inspanningen zijn niet voor niets geweest, we kijken terug op een zonnig, gezellig en sportief toernooi waar iedereen het goed naar zijn zin had. Voor meer foto's kijk op www.aquakids.nl . En maandag gaan we gewoon weer lekker varen en bijkomen van de afgelopen hectische weken/maanden!

Dinsdag 20 mei:

De schipper en zijn vrouw hebben het superdruk met de laatste loodjes voor het Aquakids voetbaltoernooi. Sponsorbedrijven bezoeken, spullen ophalen en wegbrengen, tassen vullen etc. etc. Daarom komt deze reis, rollen ijzer naar Rotterdam, supergoed uit!

Zaterdag 17 mei:

Na een drukke zonnige meivakantie, afgesloten met een familiepinksterweekend in Haamstede, hebben we een rustige vrije zaterdag in de haven van Lobith. Dan belt onverwachts een bevriende collega, dat hij over een uur ook in de haven van Lobith zal zijn. Nog weer later verschijnt nog een bekende en om dat te vieren gaan we met z'n allen naar restaurant De Bijland in Tolkamer, ons vaste adres als we uit eten gaan in Tolkamer. Zo wordt het onverwacht weer druk en gezellig en dat is het leuke van de scheepvaart!

Dinsdag 6 mei:

Lossen in Munnikenland, weer een nieuwe losplaats waar we nog nooit geweest zijn in ons logboek.

Zondag 4 mei:

We genieten van de meivakantie en het mooie weer. Tijdens de afvaart wordt er in de stuurhut gebluft over de eerste duik buitenboord. Zodra we vast liggen in Haaften is het dan zover. Dapper springen en duiken ze overboord, maar ze weten niet hoe snel ze weer uit het ijskoude water aan boord moeten klimmen! Maar goed de eerste duik overboord in 2008 is een feit.

Vrijdag 2 mei:

Regelmatig een sportschool bezoeken is er voor de schippersvrouw niet bij, niet dat ze dat nou zo mist maar een beetje beweging kan ze wel gebruiken. Daarom mikt ze bij de Real voor de moederdag een WII Fit in het winkelwagentje. Aan boord blijkt het een groot succes, niet alleen de schippersvrouw vindt het leuk om te doen maar ook de rest van de familie knokt om te mogen trainen. Dus als iemand ons voorbij ziet varen met vreemd bewegende personen voor het raam....

Donderdag 1 mei:

Vandaag zijn we vroeg in Mannheim en daar staat de jaarlijkse "Meikermis". Het is een behoorlijk grote kermis en we brengen er een behoorlijk aantal leuke uren door. Als de schippersvrouw kaartjes bij een attractie koopt, ziet ze achter de vrouw achter de kassa een kind in een kinderstoel en een hondje. Het doet haar gelijk aan de tijd denken dat haar eigen kinderen nog zo klein waren. Toen zat zij ook vaak in de stuurhut met één hand voor het schip en één hand voor de kids. Het was leuk maar soms best lastig om de aandacht te verdelen.

 

Woensdag 30 april:

In de tussentijd dat de Primo niet in Karlsruhe is geweest, is er bij de Kalag een gloednieuwe kaai met daarop een hypermoderne hal verrezen. Dat is handig als het weer niet meewerkt want coils moeten meestal droog blijven.
De schippersvrouw speurt op internet naar een leuk vakantieuitje en dat wordt het Europabad met zijn supersnelle wildwaterbaan. Het levert wel wat beurse plekken op maar dat mag de pret niet drukken, het bad is echt een aanrader, moe maar voldaan komen we terug aan boord.

 

Maandag 28 april:

Vandaag varen we door het gebergte, het favoriete stuk van de schippersvrouw. De schipper slaat de agenda er eens op na, de laatste keer dat we door het gebergte voeren was augustus vorig jaar. Een reden om er eens extra van te genieten, helaas werkt het weer niet mee, het regent en dat is jammer want met een zonnetje zijn de bergen extra mooi.


Muizentoren, beneden Bingen

Zondag 27 april:

Op deze zonnige zondag komt de schippersvrouw beneden Keulen groepen van tientallen kano's tegelijk tegen. Het bijzondere aan kano's is dat ze schijnbaar diep water nodig hebben en altijd precies in de vaargeul zitten die jij ook voor ogen had. De gemiddelde kanovaarder houdt ook van spanning; even net voor de kop oversteken of zo lang mogelijk meeliften op de boeg- en daarna hekgolf van het schip. Slechts een enkeling heeft een zwemvest aan, terwijl dat met deze watertemperatuur en hoge waterstand echt geen luxe is!

Zaterdag 26 april

De schippersvrouw is de afgelopen dagen druk bezig geweest in de flat en dan liggen haar werkzaamheden aan boord en op deze website even stil. Maar nu is het hele gezin aan boord, het is meivakantie dus de reis is wat langer dan gebruikelijk, naar Karlsruhe. De schippersvrouw kan weer even bijkomen van haar werkzaamheden thuis. Toch is de Primo de afgelopen tijd nog op de foto gezet, door de stagiair en door een spotter langs de Waal, van wie wij de foto's per mail ontvingen, bedankt!


Gerst geladen in Rotterdam en gelost in Düsseldorf


Gespot bij Hurwenen d.d. 19.4.2008 door dhr. Groenland


Woensdag 16 april:

De schippersvrouw is druk bezig met verven, niet aan boord maar in de pas aangekochte woning. Intussen pakt ze ook nog even de ouderavond van de oudste en het schoolvoetbaltoernooi van de jongste mee. En de Primo? Die vaart gewoon door zonder haar. t'Is even wennen aan de wal maar wel met uitzicht op het water en het verblijf is van korte duur dus ze moet niet te veel wennen.

Donderdag 10 april:

Laden of lossen bij de Nieuwe Waterwegsilo in Schiedam zou verboden moeten worden. In de monding van de haven krijgen we de golven van de passerende schepen op de Neuwe Maas er dwars op. De schippersvrouw heeft van een buurvrouw wel eens gehoord dat ze haar teen had gebroken door een omvallende kast tijdens het slingeren en op de Primo zelf zijn de cd-torens wel eens omgevallen op de overslagplaats. Ook deze keer slingeren we bijna uit elkaar.De cd-torens hebben inmiddels plaats gemaakt voor een kastje aan de wand maar de schippersvrouw zal blij zijn als ze hier weg zijn.

Maandag 7 april:

Vandaag moet we lossen in de insteekhaven tussen de kribben in Werkendam. De schipper is vantevoren al gewaarschuwd dat hij niet te laag in moet varen omdat hij anders omhoog vaart. Hij volgt het advies op, vaart hoog in en vaart vervolgens aan de bovenkant omhoog. Gelukkig kan hij zelf weer los komen en de twee poging om het haventje in te varen lukt wel. In het haventje staat ook weinig water en er moet eerst voorin wat gelost worden om verder in het haventje te kunnen varen.
Het volgende probleem is huishoudelijk; de wasmachine heeft het begeven. Op internet zoekt de schipper de plaatselijke witgoedspecialist op en die heeft twee wasmachines direct ter beschikking: een Bosch en een Miele. De schippersvrouw kiest voor de Bosch en die wordt s'middags nog geleverd. Het plaatsen heeft wat voeten in de aarde. De droger moet er af, er moet een deur worden verwijderd, een zware boekenkast verschoven en de deur van de wasmachine verwijderd. Als de schippersvrouw direct de wasmachine in gebruik neemt, stopt die er na tien minuten al mee en beginnen alle mogelijke lichtjes te knipperen. Na contact met de leverancier komt hij nog dezelfde dag de Miele brengen, die schijnt aan boord beter te functioneren, met Bosch hebben ze al eerder problemen gehad aan boord van schepen. Dus moet alles weer worden verplaatst en worden gedemonteerd en om zes uur s'avonds komt  Witgoedspecialist Van Rooij uit Werkendam de Miele leveren. En met succes want de Miele draait als een zonnetje. Hulde voor de snelle service want zonder wasmachine raakt de schippersvrouw toch echt in de stress!

Vrijdag 4 april:

En dit ziet de schippersvrouw nu op vrijdag ;-)

Donderdag 3 april:

De containerschepen die in de afvaart zijn en de haven van Koblenz-Wallersheim in moeten, varen achteruit de haven in. En dat die klus lastig is, getuigen de palen beneden de haven.

Woensdag 2 april:

Kunstmest lossen in Horchheim/Lahnstein duurt twee dagen. Volgens collega's moeten we beslist eens gaan eten in de bierbrouwerij Maximilians vlak boven het schip. Omdat wij een goed advies niet in de wind slaan, gaan we tegen zessen hongerig er naartoe.
Het eten is er inderdaad prima, het zelfgebrouwen bier schijnt lekker te zijn en de bediening gezellig, haast amicaal. Een blind paard kan aan het interieur van dit kasteeltje geen schade aanrichten maar dat is eigenlijk ook wel weer leuk.
Het is een enorm groot restaurant maar omdat het in meedere kamers verdeeld is, valt het niet zo op. Zomers zal het hier heerlijk zijn in de enorme tuin aan de oever van de Rijn. Neem in ieder geval als nagerecht ijs mit heisse Himbeeren in een bierglas! 

Dinsdag 1 april:

De middeleeuwse kraan in Lahnstein (Horchheim) kan niet draaien alleen van binnen naar buiten, dat betekent dat er elke meter verhaald moet worden. Nu de stagiair aan boord is heeft de schippersvrouw daar geen last van. Het is fantastisch zonnig weer en ze gaat samen met de scheepshond een flinke wandeling maken langs de Rijn, in Lahnstein kun je prima wandelen.
Van collega's horen we dat het goed eten is bij de bierbrouwerij Maximilians vlak boven het schip en dat advies volgen we graag op.

 

Zaterdag 29 maart:

Vorige week is er een ernstig ongeluk in Mainz gebeurd waarbij een kanoër door de schroef van een binnenschip is gemaald. Maar veel leren zijn collega-kanoërs er niet van. Verbaasd kijkt de schippersvrouw tot twee keer toe naar de kanoërs die met ware doodsverachting de Waal  en later de Rijn af komen, midden in het vaarwater tussen de op- en de afvaart door. Levensgevaarlijk en als er dan toch wat gebeurt, moet je als schipper je onschuld maar zien aan te tonen. Maar kano's schijnen diep water nodig te hebben en altijd midden in de vaargeul te moeten varen.

Als we gaan bunkeren in Lobith worden we eerst op de foto gezet door de schipper van de bunkerboot.


foto: W. Hendriks

Donderdag 27 maart:

Regen, regen en nog eens regen en de lading mag niet nat worden. We kunnen hier zo langzamerhand wel gaan wonen. Gelukkig hebben we hier wel de beschikking over Nederlands internet en gister kreeg de schippersvrouw onverwachts toch nog visite op haar verjaardag en onverwachte gebeurtenissen vindt de schippersvrouw altijd superleuk.

Dinsdag 25 maart:

Na een steenkoude maar gezellige Pasen aan de Volkeraksluizen liggen we nu bij onze laadplaats BASF Antwerpen. Helaas loopt de belading niet volgens planning. In plaats van dinsdag kan het wel eens donderdagavond worden zeggen ze, en met deze regen kan het nog wel eens later worden. De BASF is een gigantisch fabrieksterrein met heel veel tanks met daarin allerlei chemische grondstoffen. Met de toegstane 30 kilometer per uur duurt het even voordat je vanaf het schip bij de poort bent maar gelukkig doen ze hier niet moeilijk als je het terrein op en af wilt.

Woensdag 19 maart:

Leeg op varen met hoog water is niet prettig. Regelmatig rammelen er flinke stukken hout door de schroef. Eén keer gaat de rommel niet uit de schroef en moet er achteruit worden gedraaid. Dan is het even spannend of het er uit is maar gelukkig is dat het geval.

Dinsdag 18 maart:

De losplaats Lülsdorf is nieuw voor de schippersvrouw en dan begint het altijd te kriebelen; "wat zou hier te beleven zijn aan de wal?", bovendien zijn de Duitse voorraden op, dus dat zijn twee redenen om, ondanks een nog wat brakke knie, eens aan de wal te gaan kijken. Eerst moet zij nog een flink fabrieksterrein oversteken om de poort te bereiken. De portier legt geen strobreed in de weg bij het verlaten en weer betreden van het terrein en wijst vriendelijk de weg naar de dichtsbijzijnde winkels. Het deel van het dorp waar ze door heen loopt stelt niet zo veel voor maar met een tas vol lekkere Duitse boodschappen keert ze tevreden weer aan boord terug.

Maandag 17 maart:

In de opvaart beneden Dormagen ziet de schipper bij de fabriek rookontwikkeling, een kleine brand en heeeeel veel brandweerwagens. Bezorgd vraagt hij zich af of de RIjn niet gesperd gaat worden maar als we ter hoogte van de brand zijn lijkt het alweer voorbij te zijn en de werkzaamheden aan de wal en op de schepen voor de wal gaan gewoon door. Als we een paar kilometer boven Dormagen zijn, horen we het luchtalarm afgaan en als we s'avonds het nieuws volgen op de Duitse televisiezenders en het internet blijkt het inmiddels een flinke brand te zijn geworden met giftige stoffen.

Donderdag 13 maart:

De Primo kan de eerste dagen niet aan de reis komen maar dat vinden ze hier niet erg met al die stormen. In Rotterdam in de Maashaven wordt rustig afgewacht tot de storm is overgewaaid en ondertussen worden er alvast wat meubels geshopt voor de woning aan de wal straks. Dat zijn zaken die er meestal bij in schieten en de datum van overdracht komt nu toch echt naderbij. Als we dan uiteindelijk toch aan de reis komen is de laadplaats natuurlijk niet Rotterdam maar vertrekken we naar Amsterdam. Om daar te komen schutten we vanaf de Lek het Amsterdam-Rijnkanaal op via de Beatrixsluis in Vreeswijk.

Dinsdag 11 maart:

Er staan flinke golven op het Hollands Diep als de Primo onder de Moerdijkbruggen door richting Dordtse Kil vaart. De schippersvrouw kijkt al eens argwanend door de ramen naar buiten, straks als ze de Kil in draaien komen de golven er dwars op. Op het moment dat de Primo gaat draaien pakt ze maar een paar handdoeken omdat ze bang is dat het water uit het aquarium zal klotsen. Het water in aquarium blijft echter merkwaardig rustig als de Primo een paar flinke slingers maakt en zelfs de schroef af en toe lucht pakt. De schippersvrouw is al die wind al weer spuugzat maar voorlopig is het nog niet voorbij volgens de weersvoorspellingen.

Maandag 10 maart:

De voorbereidingen voor het Aquakids voetbaltoernooi voor schipperskinderen zijn in volle gang De sponsors melden zich aan en de schippersvrouw heeft er vandaag een dagtaak aan fakturen versturen, de administratie bij te houden en de site bij te werken. Terwijl er gelost wordt in Den Bosch en wind om de Primo heen giert kan zij, dankzij de stagiair, binnen bij de computer blijven. Dat is goed voor de Aquakids en voor haar knie!

Zaterdag 8 maart:

s'Morgens vroeg van Keulen vertrokken, snel de auto aan de wal en vastmaken in de vluchthaven van IJzendoorn en dan met het hele gezin de auto in richting Krimpen a/d Lek. Net op tijd voor de doop van het 135-meter lange nieuwbouwschip "Michaelangelo" van familie Eleveld. De afwerking en inrichting van het schip is prachtig, we kijken onze ogen weer uit en het feest na afloop is supergezellig!

Vrijdag 7 maart:

De schippersvrouw stapt s'morgens in de auto terwijl de Primo wordt beladen met lava. Als zij s'avonds met kids en boodschappen weer naar boord rijdt, hoeft zij maar naar Keulen. De Primo is haar tegemoet gevaren.

Donderdag 6 maart:

De scheepshond verbleef tijdens de wintersportvakantie ook in een hotel, niet in Oostenrijk maar in het Nederlandse Klaaswaal en niet op vrijwillige basis. Na zo'n logeerpartij vindt ze dat er iets goed te maken is en dat ze recht heeft op extra's. Ze bedelt de hele dag om extra eten, hondenkoekjes, aandacht en meestal met succes omdat de schippersvrouw wel een beetje last heeft van schuldgevoel. Tot het moment dat ze de scheepshond betrapt met de voorpoten op een eetkamerstoel en smullend van het restant macaroni dat op de eettafel staat af te koelen. Nu is de maat vol en gaan we gewoon weer verder tot de orde van de dag!

Woensdag 5 maart:

De schippersvrouw heeft moeite om op te starten na de vakantie, ook omdat zij op de latten haar knie heeft verdraaid. Gelukkig is de Primo voorlopig nog bemand met een man extra. De knie gaat langzaam beter en de hopen was slinken gestaag.

Dinsdag 19 februari:

Op de terugweg van Oudenbosch leggen we aan bij het Servicedepot bij de Volkeraksluizen. Hier kan de scheepvaart vrijwel al het afval afgeven, niet alleen huisvuil, glas en papier maar ook het grof vuil, apparaten, chemisch afval en olieresten. De matroos heeft wilde plannen met de machinekamer, dus afgelopen week is al het vuil en overbodige zaken verzameld en kan nu afgegeven worden.

De schippers vrouw heeft een nu een hectische periode voor de boeg en neemt voor een week of twee hier afscheid. Begin maart zal zij zich hier weer melden!

Maandag 18 februari:

Lossen in Oudenbosch is niet spannend maar het rondgaan om weer weg te kunnen varen wel. De Primo houdt voor en achter nauwelijks iets over, gelukkig is het vandaag nagenoeg windstil. Normaal geeft schippersvrouw aanwijzingen aan de schipper vanaf het voorschip, nu mag de matroos het doen. Rakelings gaat de kop mis met een paar jachtjes en een achtertuin. De bewoonster is het waarschijnlijk gewend, ze kijkt niet op of om vanaf haar luie stoel. De schippersvrouw kijkt nog eens extra goed, daar zat ze de laatste keer precies zo, ze zal toch niet?  Maar dan ziet ze een voet bewegen.

Woensdag 13 februari:

Het is vandaag schitterend voorjaarsweer en dan gaat het toch weer kriebelen. De stagiair gaat de luikenwagen en de ankerlier onder handen nemen, die beide om een lik verf schreeuwen.


Hans in actie

Maandag 11 februari:

Om kwart voor acht s'morgens wordt de schippersvrouw in de Maashaven aan de wal gezet, met onder haar ene arm de boekhouding van 2007 en onder haar ander het kapotte vetsmeerapparaat, wat zij weg moet brengen. Beetje versuft kijkt ze de Primo na, die wederom zonder haar wegvaart. Maar vandaag moet ze op pad om allerlei karweitjes uit te voeren. 's Middags stapt ze in Dordrecht weer aan boord. De schipper heeft haast, vandaag wordt er net als afgelopen vrijdag gelost én geladen.


laden in Moerdijk, foto's Hans Oosse

Vrijdag 8 februari:

De oudste schipperszoon heeft een roosterwijziging gehad op school en hij is vrijdagmiddag pas om half vijf op internaat. Dat is een tegenvaller na al die jaren om drie uur van internaat wegrijden. Pas om kwart voor negen wordt Andernach bereikt en de schippersvrouw en haar twee zonen zijn de auto en de bijbehorende files dan wel spuugzat. Maar de Primo heeft in de tussentijd gelost en weer geladen, dus morgen kunnen we in de afvaart naar Rotterdam en hoeven we zondag niet te rijden.

Donderdag 7 februari:

De schippersvrouw wordt er samen met de auto afgezet in Andernach. Ze rijdt vast richting Rotterdam, zo kan ze morgen op haar booschappen doen en hoeft ze niet op een dag heen en weer te rijden. De schipper vaart samen met zijn matroos verder naar de losplaats Bendorf. Aan deze luxe moet de schippersvrouw maar niet te veel aan gewend raken! Het is wel een vreemd gevoel als de Primo zonder haar verder vaart.

Woensdag 6 februari:

De drukbezochte "Boot"-tentoonstelling in Düsseldorf is afgelopen en wordt weer afgebroken. Een deel wordt afgevoerd via het water, een aantal jachten waren we van de week al tegengekomen en vandaag in Düsseldorf dan dit grote transport.

Dinsdag 5 februari:

De schippersvrouw moet er nog steeds aan wennen dat zij niet altijd mee nodig is. Het heeft echt voordelen, de boekhouding van 2007 is helemaal afgerond en klaar om bij de boekhouder gedumpt te worden. Ook het onderhoud schip gaat met sprongen vooruit, het schip wordt geboend en de machinekameringang wordt geprepareerd voor een nieuwe verflaag. De matroos kan goed zien waar hij blijft.

Maandag 4 februari:

Na een weekend het sociale leven weer te hebben opgepoetst valt het niet mee om weer op te starten. De belading is gepland voor de middag dus de schippersvrouw kan eerst op haar gemak de jongste zoon naar school brengen en theedrinken/bijkletsen met collega-ouders.
Het gloednieuwe bemanningslid moet voor zijn huiswerk foto's maken van de belading, de schippersvrouw pikt er gelijk eentje voor de site. Tijden het ijken krijgt hij tekst en uitleg van de ijkmeester, kortom een leerzame dag vandaag.

Vrijdag 1 februari:

Vanavond is niet echt een hoogtepunt van ons varend bestaan, we moeten lossen op een coaster en het waait weer hard, soms valt er een flinke bui regen of natte sneeuw en bij het lossen stuift de lading briketten enorm. Als we laat op de avond eindelijk leeg zijn, is de Primo bedekt onder een laag zwarte stof. Dat wordt morgenochtend eerst afspuiten voordat we naar de Maashaven varen om aan ons vrije weekend te beginnen.

 

Donderdag 31 januari:

De matroos/stagiair is inmiddels ook aan boord gestapt. Na belading wordt het schip netjes afgespoten en geboend, zelfs de auto wordt gepoetst. Totdat de wind roet in het eten gooit. De weerberichten voorspellen storm, windkracht 10 en dat is niet mis. We overwegen om in Wesel te schuilen en morgen wat later in Rotterdam aan te komen, maar het lijkt mee te vallen en we gaan toch maar door. De schippersvrouw is blij als de Primo vastgeknoopt ligt in de vluchthaven van Lobith

Woensdag 30 januari:

De lading briketten komt aan met de trein, die natuurlijk te laat komt. De briketten zitten in "kupels" , een soort grijpers die de kraan met haken aanpikt, leeggooit in het ruim en daarna weer leeg op de wagons zet.

Vrijdag 25 januari:

Vanavond is de jaarlijkse toneeluitvoering van de schipperskinderen van de internaten in Dordrecht en en Capelle. Deze uitvoering is in het theater Kunstmin in Dordrecht en daar moet je als trotse ouders natuurlijk bij zijn. s'Morgens is het nog even schrikken als de Neska in Keulen-Niehl tot s'avonds vijf uur wil lossen en dat terwijl ze altijd voor de middag er altijd mee stoppen! Na overleg stoppen ze om twee uur en kunnen we in de auto stappen richting Dordrecht. De avond is weer een groot succes, de kids zingen, spelen en dansen de sterren van de hemel. In de pauze praten we bij met oude vrienden en nieuwe bekenden.

Dinsdag 22 januari:

Eindelijk weer eens een mooie zonnige dag! De schippersvrouw legt de laatste hand aan de voorwoning en de schipper laat iemand aan boord komen omdat hij merkt dat de joystick van de luikenwagen niet goed meer werkt. Als hij s'middags na belading alle luiken dicht wil leggen, begeeft de pomp het en hangen de luiken halvewege. In Antwerpen maken we een tussenstop en er komt opnieuw een "luikenwagenman" om het te herstellen. Het een schijnt niks met het ander te maken te hebben, maar het is wel heeeel toevallig.


cellulose laden in Kallo

Maandag 21 januari:

Als s'middags dan uiteindelijk de laatste buizen op de wal gelost zijn op kaainr. 338 in Antwerpen, vertrekken we naar Kallo. Het is maar een paar kilometer varen maar omdat de twee sluizen niet meezitten doen we er vijf uur over om onze bestemming te bereiken. De schippersvrouw is druk doende de voorwoning in orde te maken. De inventaris wordt aangevuld en alles wordt met een sopdoek onder handen genomen. Ze is heel benieuwd hoe het is om met personeel te varen, voorlopig verschaft het haar alleen maar meer werk!

Vrijdag 18 januari:

Volgens de berichten van gisternamiddag gaan we pas loop volgende week lossen. We zoeken een ligplaats voor het weekend bij bekende collega's opzij en willen net in de auto stappen naar Rotterdam, als er wordt gebeld. Waar we zijn want ze willen lossen en dus stapt de schippersvrouw alleen in de auto. Als er een paar honderd ton gelost is kan de Primo weer terugkeren naar de ligplaats maar niet voor lang. Ze willen toch weer verder lossen en we komen nog leeg voor het weekend, nee toch niet, misschien wel, en uiteindelijk blijft er nog 150 ton in zitten, dit is echt Antwerpen op z'n best.

Donderdag 17 januari:

Een neef van de schippersvrouw komt de komende maanden stage lopen en de Primo moet een "Erkend leerbedrijf" worden. Om dat te bereiken stapt vandaag een mevrouw van de VTL aan boord. We krijgen het benodigde certificaat met slechts één aanmerking: de machinekamer moet eens geordend worden. Dat wordt dan de eerste taak van deze aankomende matroos/kapitein/manager binnenvaart.

Dinsdag 15 januari:

Het is nat en het waait, de schippersvrouw is blij als ze hebben vastgemaakt bij de Kreekraksluizen. Donderdag is de lostermijn in internetloos Antwerpen dus blijven ze nog even aan de goede kant van de grens. Zo kunnen ze nog wat langer internetten. Op You Tube is de Primo in actie te zien, de filmer is overigens geen bekende.

Vrijdag 11 januari:

Omdat niet zeker was of de auto in de Paralelhafen in Duisburg eraf gezet kon worden, is de auto gisteravond achtergebleven bij de vlaggenmast in de Hafenmund. s'Morgens gaat de schippersvrouw met een taxi de auto ophalen. Ze treft de meest geschifte taxichauffeur die ze ooit mee heeft gemaakt. De taxichauffeur rijdt zonder handen aan het stuur, knakt tussendoor met zijn vingers, belt met zijn Handy aan zijn oor, zwabbert af en toe naar de verkeerde weghelft, scheldt een medeweggebruikster uit die een klein stukje tegen het verkeer inrijdt en houdt een constant tirade over wat er volgens hem allemaal mis is in Duitsland. De schippersvrouw houdt haar aanbod om zelf te rijden binnen maar is blij als ze uit de bloedhete auto mag overstappen in haar eigen auto.

Donderdag 10 januari:

En dan gaat het toch nog sneller dan verwacht; aan de andere kant van de zeeboot wordt nog een drijfkraan neergelegd en wordt er met de tweede partij begonnen. Inmiddels zijn we gevlogen en onderweg naar Duisburg.


Het ruim van de zeeboot, links onze big bags en rechts een ander ruim met losgestorte lading, gesepareerd met kleedjes,
met de schep en de graafmachine wordt het van de kleedjes afgeschept.

Woensdag 9 januari:

Het jaar 2008 begint niet zonder horten en stoten. Als de schipper maandagavond de motor op gang wil gooien, blijken de accu's kapot. Met behulp van een buurman worden bij het bunkerstation van Fiwado nieuwe accu's gehaald en kan er alsnog naar de Waalhaven worden gevaren. De volgende morgen is er even paniek omdat beide aggregaten kuren vertonen maar gelukkig kan de schipper dit probleem snel oplossen. Ook belading met de big bags verloopt niet vlekkeloos, de eerste partij van 300 ton zit er 24 uur later dan afgesproken in en de schippersvrouw is heel nieuwsgierig wanneer ze met de tweede parij van 1000 ton de Waalhaven uit zullen varen.

Maandag 7 januari:

DE BESTE WENSEN VOOR 2008!

Na een drukke en heel gezellige kerstvakantie is het weer stil aan boord. De schippersvrouw kijkt somber naar de achtergebleven puinhopen en besluit de stad in te vluchten. De eerste reis zou eigenlijk starten op 2 januari maar nadat de belading eerst verschoven was naar 4 januari, ging later de hele reis niet door omdat de lading in Noorwegen zou zijn afgekeurd. Vanavond moeten we dan toch echt weer aan geloven en na een lange windstille tijd gaat het natuurlijk precies vandaag weer waaien!

 
     
  Nog meer verhalen van 2010 2009, 2008 en 2007  
     
     
     
     
     
 

Wil je reageren of heb je vragen?
Mail het ons!

 
 

powered by Ingrid Veldman